Και τι κάνουμε; Δεν καταργούμε την πλαστική σακούλα αλλά… την πληρώνουμε ή την αντικαθιστούμε με μια άλλη ακριβότερη που όμως δεν ανακυκλώνεται!
Από τις αρχές του έτους η δωρεάν πλαστική σακούλα αποτελεί παρελθόν γιατί όπως μας πληροφορούν άπαντες επικοινωνιακοί δίαυλοι αποδεικνύονται “θανατηφόρες” για το οικοσύστημα, σύμφωνα με τις περιβαλλοντικές μελέτες.
Τι να κάνουμε κι εμείς; Προσπαθούμε να συνταχθούμε στις εντολές της Κομισιόν και βάζουμε στην τσέπη τις παλιές που είχαμε στοιβάξει στα ντουλάπια ή αγοράζουμε εκείνες τις πανινοπλαστικές για να είμαστε ασορτί και νομοταγείς προς το περιβάλλον. Είμαστε όμως ; Γιατί εχω την αίσθηση πατριώτη πως εξακολουθώ να επιβαρύνω το περιβάλλον πληρώνοντας και χαράτσι και νομίζοντας πως κάνω το καλό; Γι αυτό έχω την αίσθηση πως τούτες οι πανινοπλαστικές σακούλες δεν είναι ανακυκλώσιμες; Μήπως συμβάλω επί πληρωμή στον θάνατο της ανακύκλωσης και δεν το ξέρω;
Από μια έρευνα που έκανα βρήκα πως οι εντολές της Κομισιόν οι οποίες θέλουν τον αιφνίδιο θάνατο της σακούλας, κάπου… χάνονται στη μετάφραση του υπ. Περιβάλλοντος και εφαρμόζονται αλά Ελληνικά και σε βάρος εμού του καταναλωτή!
Ποιες είναι όμως οι οδηγίες της Ευρώπης;
Εδώ να ξεκαθαρίσω ότι δεν πρόκειται για καθαρή απόφαση της Ευρώπης, αλλά για απόφαση του ΟΗΕ, στα πλαίσια της Ατζέντας 21 και με στόχο το 2020. Έτσι για να βάζουμε τα πράγματα σε τάξη και να ξέρουμε από που έρχεται η εντολή
Οι χώρες της ΕΕ πρέπει να μειώσουν δραστικά την κατανάλωση ελαφρών πλαστικών σακουλών μεταφοράς, προκειμένου να αντιμετωπιστούν τα απόβλητα και την σπατάλη πόρων.
Αυτό απαιτείται από την οδηγία για τις πλαστικές τσάντες της ΕΕ.
Υποχρεώνει τα κράτη μέλη να επιτύχουν αυτό το στόχο θέτοντας μια τιμή στις πλαστικές σακούλες ή / και εισάγοντας εθνικούς στόχους μείωσης.
Οι εθνικές κυβερνήσεις μπορούν να επιλέξουν ανάμεσα σε μια σειρά μέτρων για την επίτευξη των κοινών στόχων συμφωνημένους στόχους. Αυτά περιλαμβάνουν οικονομικά μέσα, όπως χρεώσεις ή εισφορές.
Σε πολλές χώρες της ΕΕ οι πλαστικές σακούλες δεν είναι πλέον διαθέσιμες στα καταστήματα παντοπωλείων δωρεάν. Κάποια κράτη, όπως η Δανία, η Φινλανδία και το Λουξεμβούργο, έχουν ήδη επιτύχει εξαιρετικά αποτελέσματα. Στην Ιρλανδία, για παράδειγμα, από την εισαγωγή της εισφοράς το 2002, η κατανάλωση πλαστικών σακουλών μιας χρήσης μειώθηκε από 328 ανά άτομο ετησίως σε μόλις 18 – μείωση κατά σχεδόν 95%. Το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Κάτω Χώρες άσκησαν επίσης τέλη στις τσάντες. Ορισμένες χώρες επέλεξαν υποχρεωτικές χρεώσεις, άλλες με εθελοντικές συμφωνίες στον τομέα λιανικής, όπως η Γερμανία. η Γαλλία και η Ιταλία, με τη σειρά τους, έχουν αποφασίσει να απαγορεύσουν πλαστικές σακούλες, εκτός από αυτές που είναι βιοαποικοδομήσιμες και λιπασματοποιήσιμες.
Με λίγα λόγια, πουθενά δεν αναφέρει την υποχρεωτική χρέωση της σακούλας του σούπερ μάρκετ, πόσο μάλλον πόση πρέπει να είναι αυτή, απλά υποχρεώνει τα κράτη μέλη να βρουν εκείνα τρόπους που θα μειώσουν την κατανάλωση.
Η Γερμανία, η Γαλλία και η Ιταλία επέλεξαν να προβούν σε “εθελοντικές συμφωνίες με τη λιανική” και να μην χρεώνουν τις βιοδιασπώμενες σακούλες.
Η Ελλάδα επιλέγει, τι άλλο; Τη χρέωση φέτος και την ΥΠΕΡ-χρέωση από του χρόνου, προωθώντας ένα προιόν αμφιβόλου ποιότητας ως προς τον στόχο .Δηλαδή την ανακύκλωση.
Τα πολλά σκουπίδια, άρα και το περιβαλλοντικό πρόβλημα, δεν παράγονται από τις σακούλες μεταφοράς, αλλά από τις συσκευασίες των προϊόντων, οι οποίες και χρεώνονται στον καταναλωτή, ενώ πολλές από αυτές είναι και ακατάλληλες ή περιέχουν χημικά συντηρητικά.
Η άλλη μεγάλη υποκρισία είναι ότι, εκεί που ο πολίτης έπαιρνε τη σακούλα του μάρκετ και την χρησιμοποιούσε περισσότερο στα διάφορα καλάθια των αχρήστων, τώρα πάλι θα βάλει πλαστικές σακούλες σε αυτά, τις οποίες θα αναγκαστεί να αγοράσει. Οικολογικό αποτέλεσμα; Μηδέν!
Πόσο έχει περίπου μια Σακούλα Απορριμμάτων WC; 0,35 λεπτά το πακέτο των 20. Δηλαδή 0,0175 η μια. Δηλαδή πολύ πιο ακριβά από τη χρέωση της σακούλας του σούπερ μάρκετ. Με λίγα λόγια, από περιβαλλοντικής πλευράς η ανάγκη της χρήσης αυτής παραμένει, το κόστος ανεβαίνει.
Το συμπέρασμα, λοιπόν, είναι ότι θα μπορούσαν και πρέπει, , τα σούπερ μάρκετ να βρουν μια λύση win win τόσο για την κυβέρνηση, όσο και για τους καταναλωτές, αλλά και τους ίδιους: Οι ταμίες να ελέγχουν την κατανάλωση βάζοντας τα προϊόντα απευθείας στη σακούλα και οι σακούλες να είναι αυτές που χρησιμοποιούν Γάλλοι και Γερμανοί, οι οποίες θεωρούνται ότι δεν πρέπει να χρεωθούν.
Λύσεις υπάρχουν όταν υπάρχει βούληση, αλλά… βούληση υπάρχει; Ή έχουμε βρει την αγελάδα και την αρμέγουμε;
Και εν τέλει καταλήγω σε αυτό που εξ αρχής διαπίστωσα: Χαιρέτα την ανακύκλωση που κάνεις πατριώτη!
Τζένη Σουκαρά
