\r\n\r\nΗ Χίλαρι Κλίντον είναι μια γυναίκα που διεκδικεί με σθένος την προεδρία των ΗΠΑ, η Victoria Woodhull ωστόσο υπήρξε πολύ πριν την νυν υποψήφια και έμεινε στην ιστορία ως μια γενναία γυναίκα που αψηφώντας τις νόρμες της εποχής διεκδίκησε το ύπατο αξίωμα των ΗΠΑ 136 χρόνια πριν από την πρώτη κάθοδο της Κλίντον για πρόεδρος το 2008.\r\n\r\nΉταν το 1872 όταν η Woodhull έγραψε Ιστορία με την υποψηφιότητά της, σε μια εποχή που κάτι τέτοιο ήταν ανήκουστο, χαράζοντας το δικό της μονοπάτι, εκεί που κανείς δεν είχε ξαναπάει ποτέ δηλαδή.\r\n\r\nΑκόμα πιο εκπληκτικό είναι ίσως το γεγονός ότι η Victoria έκανε ό,τι έκανε κάπου μισό αιώνα πριν από το 1920, όταν το φεμινιστικό κίνημα κατάφερε να χορηγηθεί στη γυναίκα η πολυπόθητη ψήφος. Στην εκλογική αναμέτρηση της 5ης Νοεμβρίου 1872, η Victoria δεν μπορούσε καν να ψηφίσει τον εαυτό της.\r\n\r\nΑν και πρέπει να σημειώσουμε ότι εκείνη τη μέρα δεν θα μπορούσε να ψηφίσει κανέναν, καθώς τη συνέλαβαν τρεις μέρες πριν από τις εκλογές και την κράτησαν στα μπουντρούμια της Νέας Υόρκης για κάνα μήνα κατηγορώντας τη για ένα σωρό απίθανα πράγματα.\r\n\r\n
\r\n\r\nΗ Woodhull κατέβηκε στον πολιτικό στίβο με το Equal Rights Party (Κόμμα Ίσων Δικαιωμάτων), το οποίο υποστήριζε τόσο το γυναικείο δικαίωμα στην ψήφο όσο και την πολιτική εξίσωση της γυναίκας. Τον Μάιο του 1872, η Victoria πήρε το χρίσμα του κόμματος που την έφερε αντιμέτωπη με τα βαριά χαρτιά του πολιτικού συστήματος, τον Ρεπουμπλικανό Γκραντ και τον Δημοκρατικό Γκρίλεϊ.\r\n\r\nΗ ίδια, ανακατεύοντας ακόμα περισσότερο την τράπουλα, επέλεξε ως αντιπρόεδρό της τον Frederick Douglass, έναν πρώην σκλάβο που ήταν πια φλογερός κήρυκας υπέρ των αφρο-αμερικανικών δικαιωμάτων.\r\n\r\nΗ υποψηφιότητά του έμεινε όμως στα χαρτιά, μιας και ο Douglass δεν εμφανίστηκε ποτέ στο συνέδριο του κόμματος, δεν συμμετείχε στην προεκλογική εκστρατεία και στο τέλος έδωσε και μερικές ομιλίες υπέρ του υποψηφίου των Ρεπουμπλικανών.\r\n\r\nΤην ίδια βέβαια την πιονέρο της πολιτικής δεν την ένοιαξε καθόλου, μιας και θεωρούσε εξαρχής το παιχνίδι στημένο εναντίον της και δεν πολυασχολείτο με τις τυπικότητες της εκλογικής διαδικασίας.\r\n\r\nΉταν εξάλλου μόλις 34 ετών και, σύμφωνα με το αμερικανικό Σύνταγμα, αν εκλεγόταν δεν θα μπορούσε καν να ασκήσει τα καθήκοντά της, μιας και το 35ο έτος της ηλικίας του προέδρου ήταν απαραίτητη προϋπόθεση για την ανάληψη του αξιώματος.\r\n\r\nΣτην εκλογική αναμέτρηση της 5ης Νοεμβρίου 1872, η Victoria δεν μπορούσε καν να ψηφίσει τον εαυτό της.\r\n\r\n
\r\n\r\nΠώς θα μπορούσε όμως να είχε εκλεγεί πρόεδρος σε ένα σύστημα που απουσίαζε παντελώς η γυναίκα; Η ίδια έλαβε ποσοστό της τάξης του… 0%! Άνοιξε όμως τον δρόμο, καθώς 12 χρόνια αργότερα, όταν άλλη μια γυναίκα διεκδίκησε το ύπατο πολιτειακό αξίωμα των ΗΠΑ με το ίδιο κόμμα, κατάφερε να λάβει 4.149 ψήφους σε έξι πολιτείες.\r\n\r\nΗ Victoria Woodhull ήταν πραγματικός βίος και πολιτεία, μια γυναίκα πολύ μπροστά από την εποχή της που η ζωή της φάνταζε σωστό σκάνδαλο για την πουριτανική κοινωνία. Με τρεις γάμους στο ενεργητικό της και πλήρη αδιαφορία για τον καθωσπρεπισμό, έκανε το μέντιουμ, την πνευματίστρια και την εναλλακτική θεραπεύτρια για να ζήσει, γι’ αυτό ίσως και η Ιστορία κράτησε μόλις μια μικρή υποσημείωση για την ίδια.\r\n\r\nΦιλελεύθερη στο πνεύμα και εκκεντρική όσο δεν πήγαινε, η ιστορία της είναι πολύ πιο ενδιαφέρουσα απ’ όσο μπορεί να φανεί σε αυτές τις αδρές γραμμές.\r\n\r\nΩς το έβδομο από τα δέκα παιδιά μιας περιπλανώμενης οικογένειας και σχεδόν αναλφάβητη, η Victoria έζησε ως νομάς στα μικράτα της, πιάνοντας κάποια στιγμή δουλειά σε έναν κομπογιαννίτη θεραπευτή. Τα δυο πρώτα της παιδιά τα έκανε έφηβη ακόμα, αν και πήρε σύντομα διαζύγιο και τράβηξε για άλλα.\r\n\r\nΤο διαζύγιο βέβαια σε κείνα τα χρόνια κατέστρεφε υπολήψεις, πόσο μάλλον που ήταν πια μάνα που μεγάλωνε μόνη τα παιδιά της. Το 1866 παντρεύτηκε έναν βετεράνο συνταγματάρχη και ήρωα του εμφυλίου, ο οποίος το είχε ρίξει στον πνευματισμό και τον ελεύθερο έρωτα και έβαλε τώρα σκοπό να μορφώσει τη γυναίκα του και να τη αφυπνίσει πολιτικά.\r\n\r\nΩς μέντιουμ έπιασε κάποια στιγμή πελάτη τον Cornelius Vanderbilt, τον πλουσιότερο άνθρωπο της Αμερικής, ο οποίος άνοιξε μια χρηματοπιστωτική φίρμα για τη Victoria και τις αδερφές της, κάνοντάς τες τις πρώτες γυναίκες που έμπαιναν ποτέ επαγγελματικά στη Wall Street.\r\n\r\nΜε τα χρήματα που έβγαζαν από τις επενδυτικές τους δραστηριότητες, οι αδερφές ίδρυσαν μια εφημερίδα το 1870 («Woodhull & Claflin’s Weekly») και στα έξι χρόνια που παρέμεινε σε λειτουργία σημείωσε πολλές προοδευτικές πρωτιές. Ήταν, ας πούμε, το πρώτο έντυπο της Αμερικής που μετέφρασε στα αγγλικά το «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» των Μαρξ-Ένγκελς.\r\n\r\nΤην ίδια χρονιά, σε μια κίνηση-ματ, η Victoria ανακοίνωσε την κάθοδό της στον πολιτικό στίβο και τη διεκδίκηση της αμερικανικής προεδρίας. Κανείς δεν μπορούσε να πιστέψει στα αυτιά του ότι μια γυναίκα είχε τέτοιο θράσος να αμφισβητήσει την αντρική πρωτοκαθεδρία στο τιμόνι των ΗΠΑ.\r\n\r\nΑφού καταφέρθηκε κατά της γυναικείας μονογαμίας και καυτηρίασε τον τρόπο που δούλευαν οι κυβερνήσεις αντιστρατευόμενες τα συμφέροντα του λαού, έθεσε στο επίκεντρο του πολιτικού της λόγου τον «ελεύθερο έρωτα». Την επόμενη χρονιά, έγινε η πρώτη ποτέ γυναίκα που κατέθετε ενώπιον επιτροπής του Κογκρέσου, προσπαθώντας να πείσει τους νομοθέτες πως το δικαίωμα ψήφου στη γυναίκα είχε ήδη εκχωρηθεί από το Σύνταγμα αλλά κανείς δεν το είχε πάρει χαμπάρι.\r\n\r\n
\r\n\r\nΜε αυτά και με αυτά βρήκε πολλούς υποστηρικτές και χιλιάδες θαυμαστές, αν και οι πολέμιοί της ήταν σαφώς περισσότεροι και σίγουρα πιο δικτυωμένοι. Στις 2 Νοεμβρίου 1872, τρεις μέρες πριν από τις εκλογές, κακολόγησε στην εφημερίδα της έναν παθιασμένο αντίπαλό της κατηγορώντας τον για μοιχεία. Κι έτσι μια ανάσα πριν από τις εκλογές, αυτή, η αδερφή της και ο συνταγματάρχης σύζυγός της θα βρεθούν στο κελί.\r\n\r\nΟ λόγος για τη σύλληψή της ήταν βεβαίως για να κηλιδωθεί το όνομά της και να ανακοπεί αιφνίδια η υπέρ της περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Η Victoria Woodhull έχασε τις εκλογές, χώρισε τον σύζυγό της και μετακόμισε στο Λονδίνο το 1877, όταν και παντρεύτηκε για τρίτη φορά τον νέο εκλεκτό της καρδιάς της.\r\n\r\nΕκεί θα γράψει μερικές ακόμα πρωτιές, ως η πρώτη γυναίκα που είχε το δικό της αυτοκίνητο (το 1901), και θα περάσει τα γεράματά της ως πάμπλουτη χήρα, ζώντας σε μια αριστοκρατική έπαυλη από τις λίγες.
