Γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη
Χάθηκε ακόμα και ο ίσκιος της,μας λέει ο Ποιητής μας.
Τη χάσαν, οι Θεοί της, και ο Ελληνισμός. Μά δεν θα ξεχαστεί
ποτέ, προστατευμένη κάτω απ’ της Μνημοσύνης τα φτερά.
Είναι η φορεσιά της φήμης της ομορφοκεντημένη, με λέξεις
μαγικές, πολύτιμες, και μαργαριταρένιες απ΄ τους τρανούς της Ποίησης, κι’ από της Ανθρωπότητος την Ιστορία!
Αγαπημένε μου Αναγνώστη,
Σ’ΑΥΤΗ τη μικρή γραφή, μετακινώντας άλλους καιρούς, κατά πως λέει ο Ποιητής, και με μπροστάρη, τον σιγανό ήχο της Μνημοσύνης, θα πάμε στη Σμύρνη, την ομορφότερη κόρη της Ελληνικής Ιωνίας. Της χαμένης για πάντα, της αλησμόνητης, της φυλαγμένης στα μέσα μέρη της καρδιάς του όπου γης Ελληνισμού, της Ιστορίας της ανθρωπότητας, έτσι που η Μάνα γή, δείχνει αλλά και κρύβει ζηλότυπα μέσα στα σπλάχνα της, τις μαρτυρίες, ότι εκεί, στη Πολιτεία του Ήλου, έζησαν και δημιούργησαν οι Έλληνες, που κάποια κακή στιγμή, ξεριζώθηκαν. Όσοι ήλθαν στην Ελλάδα, για να μιλήσουμε για τα δικά μας, έφεραν μαζί τους το πολυτιμότερο. Την Ελληνική ψυχή και σκέψη, την αρχοντιά, την αξιοσύνη, τη λεβεντιά,
την ωραιότητα!
-ΘΑ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΟΥΜΕ άλλους καιρούς, κατά πως μας λέει ο Νομπελίστας Ποιητής μας, Γιώργος Σεφέρης, που ήλθε και αυτός προσφυγόπουλο, στην Ελλάδα, που τη τίμησε, και τιμήθηκε, για να περπατήσουμε στους δρόμους και τα σοκάκια της, της όμορφης και μεγάλης, “καλεί και μεγέθει”, όπως την αναφέρουν οι επιγραφές, πρίν η πύρινη μάγισσα τη καταπιεί, και γίνει στάχτη, και την αφανίσει η μανία της Βαρβαρότητας, με αποτέλεσμα να μην έχει μείνει τίποτα να τη θυμίζει. Είναι μας λέει ο Σμυρνιός Ποιητής, “όπως αν τύχει και μπείς μια νύχτα στη Πολιτεία που σ’ ανάθρεψε, και έπειτα συθέμελα τη χάλασαν, και τη ξανάχτισαν, και παλεύεις να μετακινήσεις άλλους καιρούς, για να ξαναβρεθείς”.
ΦΑΡΟΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ Η ΣΜΥΡΝΗ
Γράπτές μαρτυρίες Σπουδαίων Σμυρναίων Σοφών
μάς πληροφορούν, πως κείνους τους αλλοτινούς καιρούς,
ή Τρανή Πολιτεία, φάρος μοναδικός της καθ’ ημάς Ανατολής,
Φώτιζε το τοπίο της, και του Πολιτισμού, τα νάματα τα θαύματα, της Ελληνικής ψυχής και σκέψης, ίδιος ο ήλιος!
Εκεί στης ωραιότητος τη γη, Έλληνες Θεοί, Σοφοί και,
εκλεκτοί της Μούσας κατοικούσαν!
ΠΙΘΑΝΗ ΠΑΤΡΙΣ ΤΟΥ ΟΜΗΡΟΥ Η ΣΜΥΡΝΗ
Πιθανή Πατρίς του Ομήρου η Σμύρνη,
Αξιόπιστος μάρτυρας ό ίδιος ο παταμός Μέλης,
που τον βάφτισε, που πήρε τ’ όνομά του,
κι’ αυτός με τη σειρά του, τόν τίμησε, τον δόξασε.
Ή παράδοση μας πληροφορεί, πως εκεί,
στον μοσχοβολημένο τόπο, κάτω απ’ τη σκιά
των πανύψηλων δέντρων, δίπλα σε μια σπηλιά,
συντροφευμένος απο των πουλιών τη γλυκολαλιά,
στης Μούσας την αγκαλιά, ο Όμηρος, ο Μελησογενής,
έγραψε τον πιό Σπουδαίο Λόγο! Τήν Ιλιάδα!
ΜΟΙΑΖΕΙ Η ΣΜΥΡΝΗ ΜΕ ΑΓΓΕΙΟ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΟ
Μοιάζει ή Σμύρνη με αγγείο αρχαιοελληνικό,
πλασμένο από Όλύμπιου Θεοιύ το χέρι, με αγάπη,
,ζωγραφισμένο, μ’ατόφιο μάλαμα, του Ελληνισμού
οι ομορφιές, για να μείνει, στη μνήμη του, όσο
χτυπάει καρδιά του, και όσο ζεί η Ελληνική, σκέψη
και ψυχή, στης ανθρωπότητας τον πηγαιμό.!
-Η ΣΜΥΡΝΗ ή ομορφότερη Ελληνίδα Κόρη της Ανατολής, μετράει χιλιάδες χρόνια ζωής. Χαλάστηκε, και κτίστηκε ξανά, από τους κατά καιρούς κατακτητές, Γενουάες, Ιππότες και Βαρβάρους Οθωμανούς Τούρκους. Στων τελευταίων τα χέρια, έμεινε για αιώνες, μέχρι τη μέρα, της απελευθέρωσης, από τον Ελληνικό Στρατό στις 2 Μαΐου του 2019.Μόνο που αυτό το θαύμα, κράτησε τόσο λίγο. Τρία χρόνια μετά η πανέμορφη Σμύρνη βάδισε στο πιό φρικτό μαρτύριο, έτσι που, παραδόθηκε στη μανία της φωτιάς κιάγινε στάχτη, και στης βαρβαρότητας, τη μανία. Όμως για τον όπου γης Ελληνισμό μένει ολοζώντανη, προστατετυμένη κάτω από της Μνημοσύνης τα φτερά!
[Παυλίνα Μπεχράκη]
Εικαστικός, Συγγραφέας, Ποιήτρια
Από το εικονιζόμενο βιβλίο μου
