Γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη
Η ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΜΟΙΡΑ ΤΟΥ ΑΓΡΟΤΗ
ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ
Σε αυτή τη μικρή γραφή ,φίλε αναγνώστη,,θα προσπαθήσουμε
να πλησιάσουμε ,να προσεγγίσουμε,τον αγροτικό κόσμο ,από την αρχαία εποχή μέχρι τις τωρινές χαλεπές μέρες εν έτει 2022.
Μέρες της ανασφάλειας,της ταραχής,της αναστάτωσης,όπου
κυριαρχούν,τα προβλήματα απ΄΄ακρη σ’άκρη του Παγκόσμιου τοπίου .και να συνδέσουμε,τη διαχρονική μοίρα του αγρότη,με τη τρέχουσα νοσηρή πραγματικότητα.
-Ένα από τα ερεθίσματα,γι αυτή τη γραφή,ήταν η πρόσφατη εικόνα τις μέρες του χιονιά, του απεγνωσμένου αγρότη της Αττικής γης, ,που είδε το θερμοκήπιό του ένα, σωρο υλικά πεσμένα στη γή,καταστραμένο ολοκληρωτικά,που εδέησε να βγεί σαν ολιγόλεπτη είδηση,μετά από την εξάντληση του θέματος,για το ακραίο καιρικό γεγονός,που εντοπίστηκε μόνο στον εγκλοβισμό των Αθηναίων πολιτών,……Αξίζει να πούμε σε αυτό εδώ το σημείο,πως η ταξική διαφορά,και ο ταξικός αγώνας,
υπήρχει στον αρχαίο Ελληνικό Κόσμο,από την αρχαϊκή εποχή,
,στο ανθρώπινο τοπίο,και οι μαρτυρίες που έχουμε δια χειρός της Τέχνης,είναι μοναδικές..Όλοι για παράδειγμα έχουμε δεί το υπέροχο έργο του Vincent van Gogh,του Μεγάλου Ολλανδού ζωγράφου .Αξίζει να πούμε δυό λόγια για τη στιγμή που ζωγραφίστηκε αυτό το έργο,με τα λόγια του ίδιου του Δημιουργού που γυρίζει τον χρόνο πίσω,στον,αγρότη του 19ο αιώναΤό σπουδαίο αυτό έργο,το ζωγράφισε τον Απριλη του 1885.,και λέει ο ίδιος στην επιστολή που έγραψε στον αδελφό του .ΤehoΣέ αυτό το έργο,ο ζωγράφος,αυτό που τόνισε είναι η αντοχή τους,η στερεότητά τους,σαν εκείνη της γής,απο την οποία αντλούν,για να ζήσουν.Ό Σπουδαίος Δημιουργός ,υπηρετεί τη Τέχνη και την αλήθεια της,επιτελώντας τον προορισμό της.Τους απεικονίζει περήφανους.<Αυτοί ,είναι οι βουβοί άνθρωποι, του μόχθου.η μεγάλη πλειονότητα,πάνω στην οποία κτίστηκε,ένας μεγάλος Πολιτισμός που τους περιφρόνησε,και έκανε ότι μπορούσε για να τους ξεχάσει.Καί κάνει ότι μπορεί για να τους ξεχνάει ,και μέχρι τούτη την ώρα λέμε εμείς,Θυμήθηκα τα λόγια του αγαπημένου ζωγράφου,Χθές μέρα Σαββάτου, συγκεκριμένα,βγαίνοντας για τον καθημερινό μου περίπατο,στη πόλη που ζώ,την ωραία Κόρινθο,και μου στο μυαλό μέχρι αυτή τη στιγμή,Ηταν και άλλο ερέθισμα για το θέμα μας,Τα γεμάτα καφέ,,στο κέντρο της ,όπου ξέγνοιαστοι απολάμβαναν,τον καφέ τους λουσμένοι στον ήλιο,νέ παιδιά ,γέννημα της Κορινθιακής γης,Τή ίδια στιγμή,που οι Κορίνθιοι αγρότες,κλαίνε ,για τη καταστροφή ,των καλλιεργειών τους.Καί το λέω αυτό,με τη σκέψη,για να μη πω,με τη βεβαιότητα,ότι το πιθανότερο είναι,αυτά τα νεαρά άτομα,με ύφος , και με το κινητό στο αυτί,που απολάμβαναν,τις ωραίες στιγμές,και πολύ καλά έκάναν,που την απολάμβάναν,,είναι αγροτόπαιδα,μιας και η ευρύτερη περιοχή,που τρέφει τη Πόλη μας,μια πόλη υπηρεσιών και μόνο και μαγαζιών είναι αγροτική.Τά παιδιά αυτά, ή σπουδάζουν,ή κάνουν άλλη δουλειά, ευκαιριακή ή μόνιμη,,ό,τι τύχει,δηλαδή,με προτίμηση,στο επάγγελμα του μπάρμαν,του γκαρσονιού,και πάει λέγοντας,και μάλιστα με την παρότρινση,αυτό είναι το φοβερά,για μιά αγροτική χώρα,των ίδιων των γονιών τους,που ή παλεύουν μόνοι τους,ή έχουν μετανάστες στη δούλεψή τους,για να μη ζήσουν τα παιδιά τους τα δικά τους βάσανα.Νά μην αισθανθούν τη δική τους ,Τήν δική τους απογοήτευση.για την αδιαφορία της Πολιτείας, και την υποτίμηση της αγροτικής τάξης,από την υπόλοιπη κοινωνία
των πολιτών.
-Είναι αλήθεια,πως ποτέ οί κάτοικοι της πόλης,δεν είδαν στο κύλισμα των αιώνων,τη μοίρα του αγρότη αξιοζήλευτη αντίθετα.Εκτός από αυτούς που το επέτρεπαν στον εαυτό τους λόγω καταγωγής, με συναισθημτικό στοχασμό,για την ηθική ανώτερη ποιότητα,της ζωής που τους προσφέρθηκε ,στα χρόνια της νιότης .Οί περισσότεροι κάτοικοι της πόλης,θεωρούν τον εαυτό τους τυχερό,που κατάφεραν και ξέφυγαν από τη μοίρα του αγρότη,και να βασανίζονται,παλεύοντας ακόμα και με την ανίκητη Φύση,,.και στη σκέψει,ότι θα παρέμεναν μένοντας στο χωριό,και θα περνούσαν ό,τι πέρασαν,οι παππούδες τους,ή περνούν οι γονείς τους.ανατριχιάζουν.Ή εικόνα που είδα στη πόλη,μας,σε αντίστηξη με αυτή της Πλατείας Κολωνακίου της Πρωτεύουσας του τόπου μας,δεν έχει καμία σχέση,για να λέμε του στραβού το δίκιο.Εκεί ,τα τέως αγροτόπαιδα,και νυν επιφανείς Αθηναϊσμού,το διέκρινα περνώντας,πρίν λίγες μέρες,που ξέρουν ότι στο χωριό είναι ο απόμαχος αγρότης γονιός που μάτωσαν τα χέρια του για να τους αναστήσει,και που όχι μόνο δεν καταδέχονται τη καταγωγή τους
αλλά μιλάνε με ευτέλεια ότανν μιλάνε για τη περιφέρεια,το ακούμε συχνά πυκνά όλοι μας από κάποιους, ανεγκέφαλους δημοσιογραφίσκους,{ βλάχοι χωρικοί,αμόρφωτοι,άάσχετοι αποκαλούνται οι αγρότες μας από δαύτους,} ΜΙΛΑΝΕ ΜΕ ΕΥΤΈΛΕΙΑ,ΑΠΟΔΟΚΙΜΆΖΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΎΝ ΤΗ ΓΉ,ΠΟΥ ΑΓΩΝΊΖΟΝΤΑΙ,,ΠΟΥ ΕΠΙΜΕΝΟΥΝ,ΝΑ ΒΓΑΖΟΥΝ ΤΙΜΙΑ ΤΟ ΨΩΜΙ ΤΟΥΣ ,Δέν είναι δηλαδή μόνο το επίσημο κράτος που έχει τον αγρότη τελευταίο τροχό της αμάξης,αλλά και οι άνθρωποι της μικρής ή μεγάλης πόλης.Μήπως όμως και αυτοί,έχουν συνηθίσει να σκύβουν το κεφάλι,να μην διεκδικούν τα δικαιώματά τους,να μην επιμένουν ,αλλά να ναρκούνται σε ψίχουλα,και να λένε και ευχαριστώ?,Πρέπει να πούμε,πως η κοινωνία των αγροτών,συνηθίζει να σκύβει μονίμως τη ράχη,στο σύστημα της όποιας εξουσίας που την απαξιώνει και τη παραπλανεί,παίζοντας παιχνίδια στη ράχη της,με τη βεβαιότητα,πως θα είναι πάντα,έτσι σ’αυτή τη στάση,με γερμένη τη πλάτη.Λες και διαχρονικά,της αρέσει να είναι αθόρυβη ταπεινή,να υπηρετεί . Σέ αυτό ακριβώς το σημείο φίλε αναγνώστη,θα σου μεταφέρω τον λόγο ενός μεγάλου Άγγλου Συγγραφέα και Ακαδημαϊκού, και Καθηγητή,του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης,που έγραψε στην αυτοβιογραφία του.Μήπως λοιπον,η αγροτική τάξη,παντού,και όχι μόνο στην Ελλάδα,διακατέχεται από ένα αδικαιολόγητο αίσθημα κατωτερότητας,,και εχει υποστεί τις συνέπειες,που τις αποδέχεται,και λέει και ευχαριστώ? ?.Όλες οι συλλογικές προσπάθειες, στην Πατρίδα μας,για να μιλήσουμε για τα δικά μας,αν και είχαν μπροστάρηδες Οραματιστές,ικανούς να αλλάξουν τα πράγματα,όλες οι κατά καιρούς, προσπάθειες τους μέχρι σημερα,πάνε στον βρόντο.Τό αγροτικό κόμμα που πρωτοεμφανίστηκε στη Πολιτική σκηνή,το 1954, ελπιδοφόρο, ,δεν κατάφερε,να έχει τη τύχη που του έπρεπε ,και αυτό δεν μπορεί να εξηγηθεί με τη λογική.Οί αγρότες δεν το ψηφίζουν. Είναι σαν να νιώθουν οι ίδιοι οι αγρότες πολίτες δεύτερης κατηγορίας,,Αύτό είναι μία κατάσταση,που αν συνεχστεί,.ώμο ώμο με την αδιαφορία της Πολιτείας αποδεδειγμένα,,ετσι που για να μπούμε στην ΟΝΕ ,για παράδειγμα,εκείνα τα χρόνια,οι τότε Κυβερνώντες παραδόθηκαν αμαχητί,σε ό,τι είχε σχέση με το αγροτικό ζητούμενο, μιάς κατ έξοχήν αγροτικής χώρας,με τραγικό αποτέλεσμα, να συρίκνωθεί,,αντί να αναπτυχθεί,ο πρωτογενής τομέας της οικονομίας που έστελνε αίμα επί χρόνια στις αρτηρίες της Πατρίδας μας με τις εξαγωγές, της,και το πολύτιμο συνάλλαγμα Έκλεισαν ,οι μεγάλες εξαγωγικές μας μονάδες,που ταξίδευαν τα Ελληνικά προϊόντα σε Δύση και Ανατολή.Έκλεισε η Αγροτική Τράπεζα,,που ήταν πάντα δίπλα στην ανάγκη των αγροτών μας,να άλλάξουν τις καλλιέργειες,καινούργιες ποικιλιες,να εξοπλιστούν με μηχανήματα, ,με ό,τι αυτό σημαίνει.και συνεπάγεται. Σήμερα κινδυνεύει ακόμα και ,ή Ελληνηνική γή,έτσι που τα παλιά χρέη των αγροτών είναι σε ξένα χέρια.Ή δέ παραγωγή τους,λόγω και της επί χρόνια οικονομικής κρίσης,διατίθεται στην μικρή εσωτερική αγορά,αντι πινακίου φακής. ασχετα αν φθάνει στο τραπέζι σε απαγορευτικές τιμές.Είναι τόσο μεγάλο αυτό το θέμα ,και έχει τόσες προεκτάσεις και παράπλευρες απώλειες, που οικ έστι αριθμός. Τό ερώτημα είναι Νά σηκώσει το κεφάλι,και το κορμί όρθιο?
