Γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη
“Μιά διαδρομή εκπλήξεων. Κάθε στροφή και πλούτος!
Φως, ομορφιά, αξίες, γνώση, αναβρύζει αυτό το ρέον ύδωρ,
που φθάνουν, ως τα έγκατα, του νού και της ψυχής της Οικουμένης. Ακόμα, και σε τούτο, το παρόν το αστραπιαίο.
Ή φήμη του, τρανός ταξιδευτής, σ’ Ανατολή και Δύση!”
“Ό Ελληνισμός, γεννήθηκε, σε βλογημένο τόπο, σ’ ονειρεμένη, ζηλεμένη γή, κι’ ο πηγαιμός του απλώθηκε σ’ όλη την Οικουμένη!
Λάτρεψε, με πάθος την Ευρώπη, Κόρη του Δία, του Πατριάρχη των Ολύμπιων, όμως αυτή ακατάδεκτη, άπληστη, αχάριστη, και γερασμένη κάνει πως δεν θυμάται, πούθε κρατάει η σκούφια της.”
“Μοιάζει η Ελληνικότητα, ωσάν την Αντιγόνη, τη κόρη του
Αγαμέμνονα, που γίνηκε θυσία, για να φυσήξει ούριος
άνεμος, όπως τα Ομηρικά τα Έπη μας πληροφορούν.”
[Π.Μπ.]
-ΤΟ ΟΧΙ του Ελληνισμού, στον Φασισμό, στίς 28 Οκτωβρίου του 1940, από τον Ιωάννη Μεταξά, που αποσιωπάται το όνομά του,τα τελευταία χρόνια. Είναι “ταμπού” σε μιά εποχή μάλιστα, σαν τη σημερινή που η Ελλάδα μας, κινδυνεύει, και η απειλή, βουίζει ένα γύρω, που, μόνο μια ρήση πρέπει να έχουμε στον νού και τη ψυχή μας, “ΕΙΣ ΟΙΩΝΌΣ ΆΡΙΣΤΟΣ, ΑΜΎΝΕΣΘΑΙ ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΙΣ”. Αναφερόμαστε, με το θάρρος της Πνευματικής ελευθερίας φίλε αναγνώστη, σε αυτούς που αν και είναι σίγουρο πως αγαπούν τη Πατρίδα, κυρίως οι θεσμικοί που έχουν σχέση με τις νεότερες γενιές, και είναι υπεύθυνοι για την εκπαίδευση, των παιδιών μας, και ξέρουν επίσης σαν δάσκαλοι συνήθως, ότι ο Εθνισμός, η Εθνική υπερηφάνεια, δεν έχει καμιά σχέση με τον Εθνικισμό, και ό,τι στείρο, και επικίνδυνο αυτό το μόρφωμα κουβαλάει, πρέπει επί τέλους να πούνε την Αλήθεια στα παιδιά μας. Μιά αλήθεια, που είναι γραμμένη με χρυσά γράμματα, στις σελίδες της Ιστορίας του 20 ου αιώνα. Γιά να γνωρίσουν τα ιστορικά γεγονότα, όπως ακριβώς έγιναν. Γιά να αποδοθούν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Νά μάθουν τα πάντα.. Τους το οφείλουν.
-ΕΙΝΑΙ ΣΚΟΤΕΙΝΟΙ οι σημερινοί καιροί, το μέλλον των παιδιών μας ,αυτών που έρχονται, και των αγέννητων, είναι αβέβαιο, και δεν είναι μόνο Ελληνική αυτή η ανησυχία, αλλά όλων των Λαών μικρών μεγάλων. Η Ανθρωπότητα πλέει σε αγεωγράφητα νερά σε θάλασσες οργισμένες, τα περάσματα, είναι συμπληγάδες….. Ή Παιδεία, η γνώση, το τι σημαίνει Υψηλό Εθνικό φρόνημα, είναι η μόνη ελπίδα, για τα νιάτα μας ,για να μιλήσουμε για τα δικά μας.
-ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΙ, έχουμε μνήμες, βιώματα, για να αγαπάμε τη Πατρίδα μας, μεγαλώσαμε με τα βιβλία μας ,γεμάτα Ποίηση, πατριωτική, που σήμερα λείπει εντελώς, από τα βιβλία των παιδιών μας, κακά τα ψέματα. Λείπει ο Σολωμός, ο Κάλβος, ο Παλαμάς, ακόμα και οι λυρικοί μας Ποιητές, που τραγουδούσαν τη ωραιότητά της Ελλάδας μας, την αγνότητα των παιδιών, την Ελληνική πραγματικότητα, ενος, όχι και τόσο μακρινού χθές. Λείπει γενικά από τη καθημερινότητά μας η Ποίηση. Ίσως γι’ αυτό είναι έτοιμη να αυτοκτονήσει. Η Ανθρωπότητα, μας παραγγέλνει ο Νομπελίστας Ποιητής μας, Οδυσσέας Ελύτης στον τελευταίο πεζό του λόγο “Ο ΚΉΠΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΑΥΤΑΠΆΤΕΣ”. ΔΕΝ είναι τυχαίο, φίλε αναγνώστη, που νιώθουμε θλίψη ανείπωτη, όταν βλέπουμε στους δέκτες μας, μαθητές ακόμα και του Γυμνασίου να μη ξέρουν τίποτα, από Ελληνική Ιστορία, ούτε τι γιορτάζει η Πατρίδα, την ημέρα που παρελαύνουν……
-ΌΠΟΙΟΙ που έχουν εμμονές, με δύσκολες πράγματι στιγμές, που σημάδεψαν τη Πατρίδα, μετά τον Πόλεμο, πού ενώ ολόκληρη η Ευρώπη, έβαλε αμέσως μπρός τις μηχανές για ανοικοδόμηση, εμείς τρώγαμε τις σάρκες μας, μέχρι το 1950,με έναν αδελφοκτόνο σπαραγμό, που βύθισε τη Πατρίδα στο χάος, στη φτώχεια, στο μίσος, και την εκμετάλλευση, από τους πρώην Συμμάχους, έτσι που ούτε η μοιρασιά στους Νικητές, δεν έγινε ίδια, και η Πατρίδα μας δεν πήρε ούτε αυτά που της είχαν τάξει, αντίθετα χάσαμε τη βόρειο Ήπειρο, και όχι μόνο. Όσο για τα οφειλόμενα, αποζημιώσεις, το λεγόμενο δάνειο, και πάει λέγοντας, κυριαρχεί απόλυτη σιωπή καί είναι Εθνική ντροπή αυτός ο Ραγιαδισμός.
-ΠΡΕΠΕΙ όμως, να κυριαρχήσει η λογική. “Ανάγκα και Θεοί πείθονται”. Καί βέβαια ήταν μαύρη εκείνη η δεκαετία, και όσα άλλα ακολούθησαν, που δίχασαν τον Λαό μας. Αλλά πρέπει να είναι παράδειγμα προς αποφυγή, να ξεκολήσουμε, να προχωρήσουμε, πραγματικά αγκαλιασμένοι, και όχι καθοδηγούμενοι. Το μόνο που πρέπει να μας νοιάζει να είναι η Πατρίδα! Αξίζει, τελειώνοντας, αυτόν τον Πρόλογο, του εκτενούς αφιερώματος που θα διαρκέσει έως την ημέρα της Εθνικής μας γιορτής, με αποσπάσματα από το εικονιζόμενο βιβλίο μου να πούμε, πως Σπουδαίοι Πνευματικοί Ταγοί, {Μίκης Θεοδωράκης Γιάννης Ρίτσος, και τόσοι και τόσοι άλλοι, της αριστερής γενιάς, ήταν οι Ωραίοι, Έλληνες, γνήσιοι Πατριώτες, που υπέφεραν εκείνη τη μαύρη εποχή, αλλά το έργο τους, η κληρονομιά μας είναι γεμάτο από Ελλάδα,!!!!!! Μέ αυτούς λοιπόν μπροστάρηδες ,με το παράδειγμά τους, με γνώση, και αυτογνωσία, ας πορευτούμε!
[Παυλίνα Μπεχράκη]
Εικαστικός, Συγγραφέας, Ποιήτρια
