Γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη,
Εικαστικός, Συγγραφέας, Ποιήτρια
Σίγουρα έχουμε αντιληφθεί, φίλε Αναγνώστη, πως από όλα τα έμβια όντα, ο άνθρωπος, έχει μια πολύχρονη, τη πιό μεγάλη παιδική ηλικία, με ό,τι αυτό σημαίνει. Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή, έτσι που είναι μακρύς ο δρόμος, του πηγαιμού του, για να φτάσει, από τη νηπιακή του ηλικία, στη σωματοψυχική του ωριμότητα, που ο Πολιτισμός, αντί, να τον συντομεύσει, τον επιμκήνει, ακόμα περισσότερο. Το ανθρώπινο βρέφος, δεν συγκρίνεται με τα νεογνά άλλων ζώων και ξέρουμε πόσο αβοήθητα είναι τα νεογεννητά μας, για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Το πουλαράκι, το κατσικάκι, το κοτοπουλάκι, το παπάκι, και πάει λέγοντας, στέκουν γρήγορα στα πόδια τους, και παίρνουν μόνα τους τη τροφή τους, και προσαρμόζονται αμέσως στη διαδικασία της ζωής.
ΑΝΤΙΘΕΤΑ ο άνθρωπος, το τελειότερο πλάσμα της Δημιουργίας, κρέμεται για πολύ καιρό, από τη μητέρα του, για τις απαραίτητες καθημερινές ανάγκες του, αν και έχει τον εγκέφαλο, το θείο αυτό δώρο από τη πρώτη στιγμή, που βγαίνει στο φώς, και που είναι μεγάλος εν σχέσει, με το μικρό σώμα του. Άλλωστε σε αυτόν υπολογίζει η Φύση, και μας στέλνει στη γη με τόσο ελαφρύ, φτωχικό οπλισμό, ολόγυμνους.. Τα άλλα ζώα, έχουν οπλιστεί, κατά πως μας πληροφορεί ο Αισχύλος, με τον ωραίο μύθο του, {Θεογονία} με οπλισμό σπουδαίο, και μηχανισμούς έτοιμους, για τον κάθε παραμικρό κίνδυνο, για την επιβίωσή τους, και για να λειτουργήσουν αμέσως χωρίς λάθος. Το ανθρώπινο βρέφος, ακόμα και για να τραφεί, απο το στήθος της μανούλας του, χρειάζεται βοήθεια!
Εχει λοιπόν μεγάλο ρόλο η διάρκεια της παιδικής περιόδου, για να ασκηθεί πολύ, και να σκεφθεί, πώς να κατακτήσει τα μέσα για να επιζήσει, και να βγάλει πέρα τον ατέλειωτο αγώνα της ζωής κατά την εδώ παρουσία του, αλλά ούτε και σ’αυτό έχουμε ευνοηθεί από τη Φύση δυστυχώς.
ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ, ή άλλοτε μεθοδευμένη, μέσα από τη Παιδεία, και άλλοτε ασύντακτη μαθητεία, του ανήλικου και του ενήλικου, κρατάει όλη του τη ζωή. “Γηράσκω αεί διδασκόμενος”, μας λέει ο Σοφός Προγονός μας, που σημαίνει, πως ο άνθρωπος “παιδεύεται” και με τις δυό σημασίες που έχει η λέξη, της θαυμαστής γλώσσας μας. “Μορφώνεται και βασανίζεται” όσο ζεί.
Όσο βέβαια, ο νούς είναι υγιής, και μπορεί να αντιλαμβάνεται, να έχει μνήμη, να κρίνει. Αύτή η λειτουργία, δεν έχει τέλος παρά μόνο με την ανυπαρξία, της ύλης, ή λόγω άνοιας, του θανάτου δηλαδή του πνεύματος.
ΤΙΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ό άνθρωπος, μετά από μεγάλη διάρκεια μαθητείας, έχει τραγουδήσει, με το στόμα των μεγάλων Ποιητών,και τον λόγο, Σπουδαίων Αρχαίων Σοφών, και νεόσοφων.Όλα αυτά που αποτελούν το καμάρι αλλά και το βαρύ φορτίο, των λεγόμενων “Πολιτισμένων Λαών”. Άς θυμηθούμε φίλε Αναγνώστη, για να περιοριστούμε στο πσσίγνωστο κείμενο της Θεογωνίας, του Αισχύλου, όπου αριθμούνται, τα δώρα του Προμηθέα στον άνθρωπο, και τον Σοφόκλειο ύμνο, προς το δεινότερον των όντων Άνθρωπο.”Αύτός και γλώσσαν έλαβεν, και σπίτια να σκεπάζει, και νόμους εστερέωσε, και φρόνημα σπουδάζει. Αύτός το κάθε ανέλπιστο, με Τέχνη μηχανεύει. Πότε κακό ορέγεται, πότε καλό γυρεύει”
ΠΟΣΟ ΔΙΑΡΚΕΙ ή άλλοτε μεθοδευμένη και άλλοτε ασύνταχτη μαθητεία, του ανήλικου και του ενήλικου ανθρώπου; Όπως προείπαμε, ή ανοιχτή, και δίχως τέρμα παιδεία του, δεν τον αφήνει να επαναπαυτεί, δεν του επιτρέπει να ησυχάσει, με όσα ξέρει, με όσα κατέχει, και αφήνει παντού, ανοιχτή τη πόρτα τουνου, έτοιμος πάντα, για την αλλαγή προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο.
Άλλος λοιπόν ορισμός για το τι είναι “Ανθρωπος” μπορεί να λεχθεί, ότι άνθρωπος είναι το έμβιο Όν,προορισμένο, και διψασμένο για αλλαγή, που δεν έχει τρέξει ολόκληρη τη τροχιά του πεπρωμένου του, και κινήται συνεχώς, σε σε άλλους καιούργιους δρόμους, προκειμένου να βρεί, αδοκίμαστους τρόπους ζωής. Σε άυτό το σημείο, φίλε Αναγνώστη, αξίζει να θυμηθούμε, τί είπε ένας αρχαίος Αιγύπτιος σοφός για εμάς τους Ελληνες, σε έναν Έλληνα επισκέπτη του. “Εσείς οι Ελληνες, αεί, παίδες εστέ” Σίγουρα ήθελε να του πεί, πως “Ό Λαός σας, με την πολύχρονη παρουσία του πάνω στη γη του αθάνατου χρόνου, κατά πως μας πληροφορεί η ανθρώπινη Ιστορία, είναι πάντα νέος. Κάθε γενιά που ξεκινάει και γράφει τη δική της πνευματική ιστορία, είναι συνέχεια της προηγούμενης, ΚΑΙ έχει πάντα τη φλόγα της νιότης, για τον εξής λόγο.
Ή ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ, είναι η αιτία αυτής της αέναης νιότης του Γένους των Ελλήνων, παίζοντας, μεγάλο ρόλο, όχι μόνο στην επιβίωσή του μέσα στους αιώνες της σκλαβιάς, αλλά και της εξέλιξής του, λειτουργώντας, σαν θεμέλιο, παρά τις μεταβολές, που έτσι και αλλιώς, πραγματοποιούνται, κατά τον πηγαιμό, ειδικά τα τελευταία χρόνια, με ταχύτητα αστραπής. Μια σειρά τέτοιων μεταλλαγών, έφερε τον άνθρωπο γενικά, στο σημερινό σωματοψυχικό καθεστώς,και έπεται και η συνέχεια,έτσι που το ανθρώπινο Γένος,όπως έχει διανύσει τεράστιες αποστάσεις πάνω στη γη του ιστορικού χρόνου, και θεμελίωσε τις Επιστήμες, τις Τέχνες, κ.λ.π. Πάνω λοιπόν σε αυτά τα χνάρια, θα διανύσει, με διαφορετική περπατησιά, από εκείνη του παρελθόντος, όπως είναι φυσικό. Δεν είναι δυνατόν, δεν μπορεί, η τωρινή και μελλοντική ανθρωπότητα, να έχει τα ίδια κύταρα, με τους Πολιτισμούς του παρελθόντος, και η σειρά των μεταλλαγών, στα επόμενα στάδια της Ιστορίας, ίσως να να επιφυλάσει εκπλήξεις που δεν μπορούμε ούτε καν να φανταστούμε.
ΤΕΛΕΙΩΝΟΝΤΑΣ φίλε Αναγνώστη αξίζει να πούμε πως ο άνθρωπος, αν και απο τη φύση του, δεν περιμένει, να μεταβληθούν από άλλες αιτίες οι όροι της ζωής του στα τωρινά τα χρόνια ,δεν είναι πανάκεια αυτό, έτσι που η ασέβεια προς τη Φύση, που είναι αιτία για τα κακά συναπαντήματα, έχουν αλλάξει τη ζωή του, ας μη θέλει να το δεί, να το παραδεχτεί και να προκαλέσει τη τύχη του… Καί αναφερόμαστε, στον επικίνδυνο δρόμο, που έχουν ανοίξει τόσο η Επιστήμη, όσο και η Τεχνολογία, μεπαρεμβάσεις,ακόμα και στο γεννετικό κώδικα. Γιατί και βέβαια, με την εμβάνθυνση
και την επέκταση της γνώσης και της έρευνας, της μελέτης και της άσκησης, μπορεί να πραγματοποιηθούν και θαύματα. Ή έμφυτη φαντασία από την άλλη είναι αυτή που κινεί θαρρετά, τη διαδικασία της μεταλλαγής,ανοίγοντας τον δρόμο. Πού θα οδηγήσει όμως αυτός ο δρόμος; Προς τη τύχη, προς ένα καλύτερο μελλούμενο, ή προς τον όλεθρο, όπως πήγε, να καταστρέψει τον μαθητευόμενο, μάγο, με τη μορία του…
[Π.Μπ]
