Προεκλογικά όχι, μετεκλογικά… γιατί όχι!
Είναι και αυτό το σύστημα το εκλογικό αγαπητέ μου αναγνώστη που δεν σε αφήνει τον υποψήφιο να ησυχάσεις και να κατασταλάξεις! Το είδαμε στις συζητήσεις για τα ψηφίσματα περί της απλής αναλογικής όπου όλοι προτιμούν το τωρινό αλλά και δεν έχουν πρόβλημα να λειτουργήσουν με την απλή (προς τούτο και οι αγάπες και τα λουλούδια που κατά καιρούς βλέπουμε), το βλέπουμε και στις αναφορές περί συνεργασιών που μπορεί να προκύψουν!
Απόλυτος δεν μπορεί να είναι κανείς είναι βέβαιο, διότι… δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει!
Να αφορίσεις και μετά να αναγκαστείς να συνλειτουργήσεις; Και καλά να έχεις ακολουθήσει μια οδό σύνεσης. Αν έχεις καταγγείλει, αν έχεις καταμαρτυρήσει , αν έχεις διαχωρίσει εαυτόν και συνδυασμόν από στάσεις και συμπεριφορές πώς να έρθεις και να πεις στον δημότη πως θα συνδιοικήσεις προκειμένου και εσύ να είσαι εις τον θώκον και εκείνος (ο δημότης) να εξυπηρετηθεί;
Κάποιοι λοιπόν εκ των υποψηφίων εδώ στην πρωτεύουσα τούτη την οδό της σύνεσης περπατούν αφήνοντας ενδεχόμενα μετεκλογικής συνεργασίας, άλλοι πάλι με τόνους υψηλούς και απόλυτους ξεκαθαρίζουν πως τα τσανάκια είναι χωρισμένα και οι γέφυρες συνεννόησης και συνύπαρξης γκρεμισμένες επιτιθέμενοι παράλληλα σε «αντιπάλους υποψηφίους» οι οποίοι όμως είναι και εν δυνάμει συνεργάτες, απλή αναλογική είναι αυτή! Κάποιοι τρίτοι πάλι σιωπούν θεωρώντας πως επι της παρούσης η σιωπή ισοδυναμεί με χρυσό , ενώ κόμματα και κινήματα αναζητούν από την πλευρά τους υποψηφίους που θα κατεβάσουν ή και θα στηρίξουν!
Και όλα τούτα αναγνώστη μου; Ενώ η μπίλια δεν έχει ακόμα «καθίσει» ούτε στο σύστημα αλλά ούτε και στην ημερομηνία των εκλογών! Πονοκέφαλος λοιπόν και μάλιστα… διαρκείας!
Χ.τ