“ΕΛΛΗΝΕΣ αν δεν ήσασταν δειλοί, δεν θα είχαν το ΘΡΆΣΟΣ αυτοί να ΞΕΠΟΥΛΗΣΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ !!!.
(Τώρα μην κλαίς, είναι πια αργά)”
Είναι ένα απο τα post στο facebook του δημάρχου Άργους Μυκηνών Δημήτρη Καμπόσου!
Και το ξεχωρίζω διότι , ναι, ο δήμαρχος είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στην περιοχή του.Επομένως τον παρακολουθώ με ενδιαφέρον για τα όσα λέει και τα όσα πράττει.
Ο δήμαρχος έδειξε την σαφή απογοήτευσή του για την φτωχή συμμετοχή του κόσμου στο συλλαλητήριο της Αθήνας. Θυμίζω πως τα προγνωστικά του δημάρχου ήταν πως εκατομμύρια κόσμου θα βρίσκονταν στο Σύνταγμα.
Και με αυτή την εικόνα της άδειας σχεδόν πλατείας Συντάγματος, ο δήμαρχος χαρακτηρίζει τους Έλληνες δειλούς ..
Προσωπικά θεωρώ πρόκληση τον χαρακτηρισμό.
Ουδείς αντιλήφθηκε, πως ο λαός αυτός που διαδήλωσε πριν απο μήνες για την ελληνικότητα του ονόματος της Μακεδονίας και ξεχύθηκε στους δρόμους, παρακολουθούσε συνάμα τις στάσεις και τις θέσεις όλων. Και των άδολων πατριωτών, και των πατριδοκαπήλων, και των νοσταλγών της χούντας, και των ακραίων, και των αριστεριστών, και τις πολιτικές κυβιστήσεις , και τις πολιτικές καρικατούρες.
Τον τρέλαναν τον λαό το τελευταίο 15θήμερο. Τα ιντερνετικά τάγματα που επεδίωξαν μια αλλόκοτη εξέγερση. Που χρησιμοποίησαν όρους,χαρακτηρισμούς, βεβαιότητες και κινδυνολογίες που δεν χωρά ο νους.
Κάλπαζαν τα τάγματα.
Καλπάζουν και τώρα. Αλλά η διαφορά είναι η εξής: Δεν μπορούν να επιτύχουν λαική επέλαση.
Διότι ναι, αυτός ο λαός, σάστισε, προσπαθεί να βρει την λογική του, να διακρίνει την αλήθεια, το ψέμα και την υποκρισία. Και τουλάχιστον , δεν ήθελε να ταυτιστεί εκεί στο Σύνταγμα με κανέναν.
Να προσμετρηθεί ως “πολιτική δύναμη” κανενός.
Και καλά έκανε. Φάνηκε την επομένη ι το ύφος και το ήθος των ιντερνετικών ταγμάτων και η δίψα “για φωτιά και τσεκούρι”.
Αντί λοιπόν, να χαρακτηρίζονται οι Έλληνες δειλοί, αναρωτιέμαι τότε που υπογραφόταν το δεύτερο μνημόνιο και σκιζόντουσαν τα χαρτιά των Ζαππείων χαρακτηρίσατε τους Έλληνες δειλούς κύριε δήμαρχε που δεν διαδήλωσαν, καιρός να αναλογιστείτε πως υπάρχει και μια μεγάλη μερίδα σκεπτόμενων πολιτών που αρνείται να προσμετράται στην δύναμη κανενός, αρνείται να τρώει αμάσητα όλα αυτά που αφειδώς λέγονται ένθεν καικείθεν,και να μοιάζει σαν μια θλιβερή καρικατούρα.
Τζ. Σουκ.
