

Τελείωσαν οι γιορτές, τα δώρα και το πνεύμα των Άγιων Ημερών που αιωρούνταν στην πόλη της Κορίνθου.
Μαζί μ’ αυτά όμως έφυγαν και οι πελάτες από τις επιχειρήσεις -κάθε είδους!
Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι έμποροι και καταστηματάρχες που περιμένουν κάθε χρόνο, καρτερικά μπορώ να πω, την περίοδο των εορτών, με την ευχή-προσευχή για την μεγαλύτερη προσέλευση των πελατών στα μαγαζιά τους και εν συνεχεία τους μεγαλύτερους τζίρους.
Τα Χριστούγεννα, ως επί το πλείστον, είναι η γιορτή των μικρών παιδιών αφού στημένα για ώρες κάτω από το δέντρο περιμένουν με άγρυπνο βλέμμα το δώρο του αγαπημένου Άγιου Βασίλη.
Έτσι και η αγορά περίμενε τους Κορίνθιους, με την ίδια διάθεση.
Τα επιδόματα και τα μερίσματα δόθηκαν και έτσι δόθηκε κι ένα μέρος τους σε κάθε λογής κατάστημα. Για πολλούς καταστηματάρχες το αιωρούμενο πνεύμα, όπως προ είπα, τους επισκέφθηκε αφήνοντάς τους ιδιαίτερη χαρά.
Μαγαζιά που πωλούν παιχνίδια, παιδικά ενδύματα αλλά και ότι αφορά ένα παιδί, είχαν την τιμητική τους αφού ο κάθε γονιός, παππούς, γιαγιά, νονός αγόρασε αυτό το κάτι για το αγαπημένο του παιδί, εγγόνι, βαφτιστήρι.
Στους χώρους εστίασης δε, γινόταν το αδιαχώρητο. Μικροί και μεγάλοι έντρομοι ζητούσαν από το προσωπικό ένα τραπέζι ή έστω μια θεσούλα για να απολαύσουν τον καφέ, το φαγητό ή το ποτό τους.
Όμως σε όλες τις ιστορίες υπάρχει κι εκείνος που είναι ο χαμένος. Έτσι κι εδώ! Κάποιοι καταστηματάρχες δεν άγγιξαν αυτό το κάτι μαγικό που κουβαλούν μαζί τους τα Χριστούγεννα αλλά γνώρισαν το σκληρό πρόσωπο του Ηρώδη. Αφού οι πελάτες που επισκέφθηκαν τις επιχειρήσεις τους ήταν λιγοστοί έως και μηδαμινοί!
Μπορεί επίσης ο καιρός να μην ευνόησε τους πολίτες να κινηθούν ως ήθελαν, λόγω των βροχών, όλοι όμως έκαναν τις αγορές που είχαν προγραμματίσει, από εκεί βέβαια που είχαν προγραμματίσει. Μπορεί, μπορεί, μπορεί…
Τέλειωσαν τα μελομακάρονα, τα χριστουγεννιάτικα δέντρα, τα λαμπάκια, τα καλικαντζαράκια, τέλειωσαν και οι αγορές για φέτος.
Φταίει η πόλη που δεν ενέπνευσε τον κόσμο για αγορές, φταίει η κρίση, φταίει ο καιρός… ποιος ξέρει!
Και του χρόνου λοιπόν θα πω με υγεία και… κατανάλωση- με μέτρο πάντα!
Εύα Νιργιανάκη