Γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη
ΣΤΟΝ μικρό μας τόπο φίλε Αναγνώστη,εν έτει 2023,ζούμε ανάμεσα σε δύο κόσμους. Ό ένας είναι
ο υπαρκτός. Μάς δίνει χαρές και λύπες έτσι που η πραγματικότητα, είναι για τους πολλούς δύσκολη,αυτούς τους χαλεπούς καιρούς,και καταπιεστική. Ό άλλος είναι της εκπομπής της εικόνας,με μια λάμψη ψυχρή,που μας τυφλώνει από το πρωί μέχρι αργά τη νύχτα. Είναι ό,τι περιγράφουν με απίστευτη ελαφρότητα,οι τηλεοράσεις,στα πρωινάδικα,και τα περιοδικά του γνωστού είδους,με ένα πλήθος καταναλωτών,που φαντασιώνονται,ότι είναι μέρος της παρέας,και σκοτώνουν τον πολύτιμο χρόνο που τους αναλογεί,ψάχνοντας τη τύχη τους στα άστρα,στους ψευτοσυμβούλους, τρυπώνουν στα σαλόνια των και ύστερα αποσύρονται στή καθημερινότητά τη χωρίς και ,λάμψη>,σαν αυτή τη πλασματική ,της εικονικής πραγματικότητας.
-ΜΑ είναι αυτή η Ελλάδα?΄΄Ενα πλήθος,ανθρώπων άβουλων,που αποθαυμάζουν ό,τι ασήμαντο
περιγράφεται,με ελαφρότητα,στις πρωινές εκπομπές και τα γκλόσι περιοδικά,όπως προείπαμε?
Καί δυστυχώς,δεν είναι μόνο αυτά,τα ασήμαντα που φωτίζονται με προβολείς,και φαντάζουν σπουδαία, μέσα σε ένα πλασματικό τοπίο,που λειτουργούν σαν παρεσθησιογόνα,αποκοιμίζουν, αποδυναμώνουν και καθιστούν αδύναμο τον δέκτη,αλλά και τα εγκλήματα,η βάναυση παραβίαση της ανθρώπινης προσωπικότητας,ό διασυρμός,η απαξίωση της Πολιτικής,και των Πολιτικών, η ρυπαρότητα,η λασπολογία,τα αρνητικά πρότυπα, που δείχνουν αξιοζήλευτα. Όλα αυτά,που είναι το αίμα,κατά πως φαίνεται,για να είναι χορτάσει τη πείνα του το κοινό,που μετατρέπεται σε απόλυτο κενό,και επειδή πουλάνε και φέρνουν χρήμα ζεστό,στους αετονύχηδες,φωτίζονται εκτυφλωτικά, αυτά ,και μοιραία συσκοτίζονται οι χώροι,προς τους οποίους θα έπρεπε να έχει το βλέμμα του ο Έλληνας Πολίτης με ό,τι αυτό σημαίνει και συνεπάγεται για τη Κοινωνία,και τη Πατρίδα. Γιατί Ελλάδα είμαστε έμείς οι τυχεροί ,οι ζηλευτοί,και ζηλεμένοι, που ζούμε στην ωραιότερη χώρα του κόσμου.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ Ελλάδα,λοιπόν,δεν είναι αυτή, είναι η άλλη,που συναντάμε οι Έλληνες τους Έλληνες,σε χώρους Πολιτισμού στα Μνημεία ,σε εκδηλώσεις Λόγου και Τέχνης, το κάλλος ,το υπέροχο τοπίο,ο ήλιος που θερμαίνει τις ελπίδες,και τις ψυχές μας!
Είναι οι αξίες μας,ή Ελληνική ψυχή και σκέψη.Είναι το άγγιγμα της Τέχνης,η αίσθηση της Μνημοσύνης,το αίσθημα της περηφάνειας,που πατάμε τα ίδια χώματα,με αυτά των αρχαίων Προγόνων μας μιλάμε την ίδια λαλιά,την ίδια γραφή,Ελλάδα είναι η περηφάνεια ,και ή αίσθηση Μνημοσύνης για τους νεότερους αγωνιστές τους ήρωες που έδωσαν το αίμα τους για την Ελευθερία της Πατρίδας.
ΟΦΕΙΛΟΥΜΕ εμείς οι τωρινοί,να βρίσκουμε ώς Έλληνες τους Έλληνες,το κάλλος της πραγματικής ζωής,πέρα και μακριά από το ψεύτικο πλασματικό και παραπλανητικό εικονικό
τοπίο,που αποπροσανατολίζει, αποκοιμίζει και δεν καταλήγει σε καμία περίπτωση σε όφελος της Ελληνικής κοινωνίας.,και της Πατρίδας,όπως προείπαμε Ό Ελληνικός Λαός είναι ξεχωριστός με Παράδοση,που δεν υπάρχει τίποτα πιό υψηλό από αυτή.τίποτα πιό ευγενές.Ή Ελλάδα μας έχει λαμπρούς,ανθρώπους καλούς Έλληνες, ώραίους θνητούς,που επιτελούν τον προορισμό τους, Επιστήμονες,Νομικούς,Δημοσιογράφους, Γιατρούς,που θυσιάζονται,που αγρυπνούν στα Νοσοκομεία ,που δεν παίρνουν φακελάκι,Δασκάλους όλων των βαθμίδων της Εκπαίδευσης,
που στέκονται στα παιδιά μας με αγάπη,παρά τους πενιχρούς μισθούς, Ιερείς σεμνούς,που προσεύχονται σιωπηλά,και Πολιτικούς,έντιμους που δεν φοβούνται το Πολιτικό κόστος,
που δεν απιστούν στις ιδέες τους,και δεν αρπάζουν την κάθε σημαία ευκαιρίας.Όλοι αυτοί,είναι ο κανόνας,και όχι οι εξαιρέσεις,όπως συχνά πυκνά ακούγεται από τη μεριά των γνωστών κέντρων,
και παρουσιάζεται, πρός τα μέσα και προς τα έξω ,μια αρνητική εικόνα της τωρινής Ελλάδας, που δεν έχει καμία σχέση με τη πραγματικότητα.
ΕΚΕΙ ΕΞΩ στη Κοινωνία υπάρχουν όλοι αυτοί,οι ωραίοι Έλληνες,και άλλοι ,πολλοί άξιοι ,των Γραμμάτων και των Τεχνών,ν ,που κοσμούν το Ελληνικό τοπίο του Πολιτισμού,που ταξιδεύουν την Ελλάδα μας σε όλο τον κόσμο.που δεν πιστεύουν πως το χρήμα είναι αυτό που φέρνει την Ευτυχία.αλλά η καθαρή εσωτερική συνείδηση ,η Ελληνική ψυχή και σκέψη,που μόνο αυτή ,και δεν είναι υπερβολή να πιστεύουμε, πως μόνο αυτή,μπορεί τον κόσμο να σώσει.με τις αξίες που κουβαλάει.Καί να λάβει επιτέλους σάρκα και οστά ο Λόγος του Νομπελίστα Ποιητή μας Οδυσσέα Ελύτη,αρκεί να πιστέψουμε
ότι αξίζουμε ώς γνήσιοι Έλληνες αυτή τη τύχη.Νά επιτελέσει η Ελλάδα μας τον προορισμό της. ,για ένα καλύτερο μελλούμενο,για την πολύπαθη Ανθρωπότητα. Πίστη στον εαυτό μας λοιπόν ως Έλληνες,!Μόνο η Ελλάδα μπορεί,η ψυχή της και η σκέψη της ,να κάνει το θαύμαΝά δεί η πολύπαθη Ανθρωπότητα καλύτερες μέρες!
{Παυλίνα Μπεχράκη]
Εικαστικός Συγγραφέας Ποιήτρια
