Γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη
Τριακόσιοι ! Σηκωθήτε
και ξανάλθετε σέ μας,
Τά παιδιά σας θέλ’ιδήτε
πόσο μοιάζουνε με σας.
<Τό Έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί
Εθνικόν,ό,τι είναι Αληθές.
<Κλείσε μέσα στη ψυχή σου την Ελλάδα,
και θα νιώσεις μέσα σου,να λαχταρίζει,
κάθε είδους μεγαλείου!
Ο ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ, είναι ο αρχηγέτης του Έθνους μας.Προστατεύει τη Πατρίδα,από εισβολές,κάθε είδους .Τά ακριβά πολύτιμα συντρίμαμματα του έργου του,είναι καταφύγιο,
σε περιόδους δοκιμασίας του Εθνους μας.
-Ασκημένη η υπέροχη γραφή του,στον Δάντη,στον Πετράρχη,στόν Ευρωπαϊκό Διαφωτισμό,
αλλά καΙ στον Ιταλικό κλασικισμό,στον λυρισμό,και ρομαντισμό,είναι δημιουργός και Πρωτοπόρος,
που στέκεται άξια,δίπλα στους άλλους Ευρωπαίους Ποιητές,του καιρού του, είναι όμως εκτός
από Εύρωπαίος και Εθνικός Ποιητής.
Ό Δινύσιος Ι Σολομος είναι Γεννάρχης, της Νεοελληνικής Ποίησης,τροφοδότης και οδηγός,όλων των μετά απ’αυτόν Σημαντικών Ποιητών μας Ελλαδιτών και μή,με εξαίρεση τον Καβάφη.Είναι κατά τον Ελύτη,
του Νεοελληνικού Πνευματικού Πολιτισμού γενικότερα.>
-ΑΥΤΟΣ ο Μεγάλος Έλληνας είναι τογια τον φωτισμό μας,μέχρι σήμερα.Στό έργο του ανατρέχουμε,και μας δείχνει τον δρόμο.Γιατί ως Έλληνες σε κάθε δύσκολη στιγμή,νιώθουμε διπλές μέσα μας τις ρίζες,που μας σφιχτοδένουν,με ό,τι είναι Πατρίδα,με ό,τι είναι Ελλάδα.Με ό,τι πρίν ήταν πολύτιμο,ιερο,και σήμερα γίνεται και είναι για όλους μας,πολυτιμότερο,και ακριβότερο.Γιατί η Ελλάδα,στη πιό μυστική, και την υπερατομική της πραγματικότητα,είναι Ιδέα,Πνεύμα,και Ποίηση,είναι δημοτικό τραγούδι και Σολωμός
{Πολίτης.]
Η ΖΩΗ ΤΟΥ
< Ό Διονύσιος Κόμης Σολωμός,γιος του Κόμητος Νικόλαου Σολωμού,και της κυρίας Αγγελικής Νικλη,
γεννήθηκε στη Ζάκυνθο,στις 8 Απριλίου 1798.Οί Πρόγονοί του,είχαν έλθει από τη Κρήτη.Η μητέρα του έφηβη στη δούλεψη του πατέρα,όταν τον γέννησε,είχε καταγωγή,από τη Μάνη.Ό πατέρας του,
είχε μεγάλη περιουσία,και ανήκε στη Τάξη των λεγόμενων Ευγενών.κατ’όνομα,Κόμης του Τορτσέλλο,
ενός από τα νησάκια της Βενετίας.Εκτός από τον Διονύσιο,καρπός της σχέσης τους ήταν και ο Δημήτριος,που γεννήθηκε το 1802.Υπήρχαν και άλλα δύο παιδιά,από τον γάμο του Κόμη με τη Μαριέττα Κάκνη,ο Ρομπέρτος, και η Έλενα.Μιά μέρα πρίν από τον θάνατό του το 1807,χήρος από το 1803,έλαβε για γυναίκα του,νόμιμον και ευλογητικήν,την και έτσι ενισχύθηκε η κοινωνική θέση των δύο παιδιών του,τα όποία βέβαια ο πατέρας τους τα είχε αναγνωρίσει με διαθήκη ως νόμιμα τέκνα του.Έτσι είχαν δικαιώματα,με τον έναν ή τον άλλο ν τρόπο,και στον τίτλο,
και στη περιουσία.Επτά μήνες μετά η μητέρα του παντρεύεται τον Εμμανουήλ Λεονταράκη, υποτακτικό του Κόμη, και σύντομα,γέννησε τον Ιωάννη,και στη συνέχεια άλλα τρία παιδιά,.Τον Σπυρίδωνα,την Αννέτα,και τον Τζόγια.Ο Ιωάννης αργότερα, καθώς ήταν και Νομικός,ήγειρε αξιώσεις στό σύνολο της κληρονομιάς,του Νικόλαου Σολωμού,υποστηρίζοντας ο ίδιος αλλά και η μητέρα του πως ήταν γιός του.Αυτό είχε σαν συνέπεια μακρόχρονη δικαστική διαμάχη,η οποία εξαθλίωσε ψυχικά
τον ευαίσθητο Ποιητή,αφού τον έφερα σε ρήξη με την μητέρα του,που πέθανε δυό χρόνια μετά από αυτόν το 1859.Ο Μύθος και η Ιστορία,συναντούν τη βιογραφία του Μεγάλου Εθνικού μας Ποιητή,μέ φόρτιση ίσως ανυπόφορη,παρά τη στοργή που τρέφει γι’αυτόν ο πατέρα του Ό σπάνιος αυτός άνθρωπος,ο υψηλής ευφυίας,δεν άντεχε τον σκληρό χαρακτηρισμό <νόθος..και θα σημαδέψει όλη τη πορεία του Ποιητή.Αγωνία και ντροπή,πολύχρονη πάλη,αδελφοκτόνες διαμάχες,που συμπαρέσυραν όπως προείπαμε και τη μητέρα,σε αντιδικία και πλήρη ρήξη,με τους άλλους δυό γιούς της Διονύσιο και Δημήτριο..Η θλίψη και η οδύνη δεν τον αφήνουν να ζήσει ομολογεί ο ίδιος.
-Ή επιδίωξη,να γίνει αυτόε ο νόθος γιός, Γενάρχης,και θεμελιωτής,της μητρικής γλώσσας,έγινε σκοπός ζωής,όπως θα δούμε στη συνέχεια.
– Ό ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ ,ήδη,από πρίν του θανάτου του πατέρα του,σαν αρχοντόπουλο,είχε σπουδαίους δασκάλους.Μετά τον θάνατο του Κόμη,ο κηδεμόνας του,Νικόλαος Μεσσαλάς,στέλνει το 1808,τον Διονύσιο,μαζί με τον Αββά,Δον Σάντο Ρόσσι,για σπουδές στην Ιταλία. Μόλις 10 ετών,γράφεται
στο Λύκειο,της Άγίας Αικατερίνης,στη Βενετία,όπου δεν κάθεται για πολύ,λόγω του ατίθασου χαρακτήρα του,που τον φέρνει σε σύγκρουση,με το πολύ αυστηρό περιβάλλον.Πηγαίνει στη Κριμαία,στο εκεί Λύκειο,από το οποίο,έχοντας αποσπάσει,το πρώτο βραβείο,στη ρητορική,αποφοιτά
τον Σεπτέμβριο,του 1819,για να συνεχίσει,τις Νομικές του σπουδές,στο Πανεπιστήμιο,Παβίας.Εικοσαετής το 1817-18,επιστρέφει στην Ελλάδα,και διεκδικεί τον τίτλο του Πατέρα του..
ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ
Ο ΕΥΡΩΠΑΙΟΣ, ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ
Από την Ιταλία,επιστρέφει Ποιητής και όχι Νομικός αφού δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τις σπουδές του έτσι που τον κέρδισε η Ποίηση.Ό νεαρός Διονύσιος,πλουτισμένος,με το άνθος της Ιταλικής σοφίας,αλλά και ευρύτερα,της Δυτικοευρωπαϊκής Λογοτεχνίας,και σκέψης,με τα νάματα του διαφωτισμου επιστρέφει στη γενέτειρά του τη Ζάκυνθο,τον Σεπτέμβριο του 1818.Η κλίση του στη Ποίηση,εκδηλώθηκε από πολύ νωρίς,από τη πολύ νεαρή του ηλικία,και τον οδήγησε τελικά στο τέλος των Νομικών σπουδών, ως δόκιμος Νομικός,στη γνωριμία σπουδαίων Ποιητών,από το έργο των οποίων επηρεάστηκε.Μεταξύ των άλλων τον σπουδαίο Ποιητή Βιντσέτσο Μόντι, δάσκαλό του στό Μιλάνο.
-Ή κλίση του αυτή ήταν ήδη από τότε σε βάθος,αναζήτηση της λειτουργίας της Ποιητικής διαδικασίας.,.απάντησε ο Διονύσιος,στον δάσκαλό του,τον Μόντι,όταν του είπε.
Ό συγκεκριμένος διάλογος αφορά,τη κριτική πρόσληψη,της λειτουργίας της Ποίησης,όπως ο Σολωμός, λειτούργησε.ως Ποιητής.
-Ή ΛΆΜΨΗ Της προσωπικότητας του Ποιητή,η κοινωνική του θέση,και η οικονομική του ευχέρεια,τον τοποθετούν,στό κέντρο των Λογίων της Ζακύνθου.Μεταξύ αυτών,ο Αντώνιος Μέτεσης,
και ο Γεώργιος Τερτσέτης,που όρθωσε το ανάστημά του,αργότερα σαν Δικαστικός,μαζί με τον Πολυζωίδη,και αρνήθηκε να υπογράψει τη καταδίκη του Κολοκοτρώνη,σε θάνατο,και πολλοί άλλοι.
‘-Οταν γεννήθηκε ο Σολωμός,τα Επτάνησα βρίσκονταν υπό την κυριαρχία,της Γαλλίας.Ακολούθησε ένα μικρό διάστημα,{1788-89]Ρωσοτουρκικής κατοχής,και το 1814 πρίν τη συντριβή του Ναπολέοντα,ένα χρόνο,περνούν,τυπικά στη κυριαρχία της Αγγλίας.Αν και σε καθαρά κοινωνικό επίπεδο ήταν γιός Κόντη και ώς Κόμης εφέρετο,αυτό δεν τον εμπόδισε,νέος ακόμα το 1824,να βάλει στον ,στό στόμα του Ποιητή,απευθυνόμενος στον Σοφολογιότατο,τα εξής.,καθε άλλο παρά τιμητικά περί ,και το κύρος των τίτλων της .
-Ό Σολωμός,κατέκτησε στη κυριολεξία,τη γλώσσα την Ελληνική .Μεγάλη επηροή,δέχθηκε από τη γλώσσα,της μητέρας του.Επειτα μετά από τα μητρικά σκιρτήματα,τη Γαλλική και την Ιταλική γλώσσα.Στήν Ελληνική έγραψε τα πρώτα του ποιήματα,πρίν από το 1822.Σέ μιά γλώσσα
με σχεδόν ή καθόλου παράδοση Ποιητική,γλώσσα,πού μολονότι,ήταν η μητρική του,δεν την είχε σπουδάσει Φιλολογικά,ενώ τον είχε συγκινωνήσει η έκρηξη της Επανάστασης,
-Τόν Μάϊο του 1823,ήταν,το πρώτο μεγάλο από άποψη Επαναστατικής Ποίησης,έργο του,μιας και από τις αρχές του ίδιου χρόνου φαίνεται πως ενημερώνεται για τα πράγματα της Επανάστασης λεπτομεριακά,στα πεδία των μαχών.Διάβαζε τις εφημερίδες της εποχής,όπως τα>Ελληνικά Χρονικά.
Που εξέδιδε στο Μεσολόγγι ο Ελβετός Φιλέλληνας Ιωάννης-Ιάκωβος Μάγερ,και τον την εφημερίδα της Ύδρας,το πρώτο φύλλο της οποίας,εκδόθηκε στις 10 Μαρτίου του 1824
-Ενημερωνόταν συχνά,και από τον Σπυρίδωνα Τρικούπη,για τα καθέκαστα της Επανάστασης,αλλά
και από τον λαό όταν μιλούσε,και όταν τραγουδούσε,για να πάρει από το στόμα του,
-Κατηγορήθηκε ο Εθνικός μας Ποιητής,πως αυτός ο Ποιητής,της Πατριωτικής έξαρσης,δεν πήγε στην Επαναστατική Ελλάδα,να πιάσει το όπλο να πολεμήσει.Ό Παλαμάς,έγραψε καλύτερα την υπεράσπισή του.<Ό Σολωμός,αν δεν εκράτησε όπλο,με τη λύρα του,πλήρωσε τον μεγάλο φόρο,πρός τη Πατρίδα.
Φτάνει πως έγραψε,τότε τον ύμνο για τη καταστροφή των Ψαρών,καί από το μεγαλείο του πεσμένου Μεσολογγίου,το ποίημα των
– Ωστόσο στη διάρκεια της αντιδικίας,επιτάθηκε το αίσθημα του νόθου,που βασάνιζε τον Ποιητή.
Παρά του ότι κέρδισε τη δίκη,με τον Δημήτριο,ο <χαρακτηρισμός θα σημαδέψει όλη τη πορεία του Σολωμού.Αγωνία και ντροπή για τον Ποιητή,όπως προείπαμε. Γράφει το ποίημα,που το χαρακτηρίζει,,Τό ποίημθλιβερή ιστορία,αποκτάει υπόσταση,αρχαίας τραγωδίας και αποσχολεί τη Ποιητική του διαδικασία για μιά δεκαετία.Αδελφοκτόνος δίκη,περί γενεολογίας,καθώς τόσο αυτός,όσο και ο αδελφός του Δημήτριος,είχαν γεννηθεί όταν η μάνα τους ήταν αστεφάνωτη.
Ενα καθεστώς,σκληρό και άδικο,την εποχή εκείνη.Τό ποτό και το ψυχικό άγχος,το αξεπέραστο,παρά το ότι έψαχνε να λυτρωθεί,μέσα από το ποιητικό του έργο,κλόνισαν την υγεία του,που πήρε τη κάτω βόλτα,μετά από το τέλος της δικαστικής διαμάχης,για να οδηγηθεί στο εγκεφαλικό και τέλος στον θάνατο.-
– Η ΖΩΗ του Εθνικού μας Ποιητή,με την ,από τη μία,και τα δραματικά πάθη από την άλλη,ήταν τραγική,και κάποια από τα συμβάντα αυτής της ζωής,καθώς και συμπεριφορές του,έδωσανλαβή και επικρίσεις και αμφισβητήσεις από κάποιους μελετητές του.Ενδεικτικά θα παραθέσουμε τον
επικριτικό λόγο για τον Μεγάλο Ποιητή, του Κώστα Βάρναλη.
-Όλες οι μεγάλες συνθέσεις του Σολωμού,έμειναν αποσπάσματα.Απ’αυτές εθεωρείτο
απόσπασμα,τελικά αποδείχθηκε ολοκληρωμένο,με αρχή μέση και τέλος.Καί αυτός ήταν ο λόγος, που οδηγούσε τον Ποιητή ,από το μη τελειωμένο έργο στό άλλο.Τό ποίημα<Ό Λάμπρος,θά παραμείνει απόσπασμα,είπε γι’αυτό το έργο,ο ίδιος,που, ήταν κατά κάποιο λόγο,φανταστικό μεν αλλά μιας περιόδου τραγικής,λόγω του προσωπικού του μαρτυρίου ωε Όπως και να έχουν τα πράγματα κατά τους κριτικούς του έργου του,αυτά τα αποσπάσματα,τα πολύτιμα <συντρίμματα του Σολωμικού έργου,αυτού του υπέροχου,Ποιητή,παραμένουν ο μέγας πλούτος,της νεοελληνικής γραμματείας,.
– ΑΣ ΔΟΥΜΕ όμως,συνοπτικά το έργο του,από το 1818 έτος επιστροφής από την Ιταλία στη Ζάκυνθο,
έως τον θάνατό του το 1857 στη Κέρκυρα.
{1818-1823} Νεανικά Ποιήματα.
Κατά τη περίοδο αυτή,ο Σολωμός συνεχίζει να γράφει στην Ιταλική γλώσσα,ποιήματα θρησκευτικού
περιεχομένου.σατιρικά και σονέτα.
{1823-1833}Δημιουργική δεκαετία ορίζεται αυτή,στον στον το τον ,Διάλογο>τη τον τους και τον ,αναφερόμενοι στα μεγαλύτερα..Κάποια,από τα πρώτα ποιήματά του Σολωμού,πέρασαν στο ευρύ κοινό,κυρίως της Επτανήσου,μελοποιημένα,και λειτούργησαν κατά τον τρόπο των δημοτικών τραγουδιών.Στήν ενίσχυση της επίδρασης του Σολωμού,στους Ποιητές του Ελλαδικού χώρου,ύπήρξε,τέσσερις και πλέον δεκαετίες αργότερα,με καθοριστική τη συμβολή,του Παλαμά,αλλά και άλλοι μεγάλοι Ποιητές, Σικελιανός,Βάρναλης,
Σεφέρης,Παπατσώνης,Ελύτης,Ρίτσος,Βρεττάκος,δέχθηκαν δημιουργικές επιδράσεις,με εξαίρεση τον Καβάφη.Συχνά,μέχρι σήμερα,δέν λείπουν οι συνήθεις και εύλογες ιδεολογικές χρήσεις,του Σολωμού,όταν συμπλέκονται οι.Ο ίδιος είχε καταστήσει τα πράγματα σαφή.
Γράφει στους του για τους Καί για την ηθική τάξη μας λέει ο Μεγάλος Ποιητής. Κλείσε στη ψυχή σου,την Ελλάδα και θα αισθανθείς μέσα σου να λαχταρίζει,κάθε είδους μεγαλείου >Ο λόγος,και οι στοχασμοί,των μεγάλων μας Ποιητών, πρέπει να χαίρει τουλάχιστον σεβασμού,δεν είναι προς χρήσιν για ιδιοτελείς λόγους…..όπως δυστυχώς συμβαίνει συχνά πυκνά και στίς μέρες μας.Ο θαυμαστός λόγος τους, ο διαχρονικός,και προφητικός,πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο προς διδαχή.Δυστυχώς όμως βλέπουμε να τον χρησιμοποιούν στον δημόσιο λόγο τους Πολιτικοί,και διάφοροι ακραίοι απλοί Πολίτες,προς εξυπηρέτηση των ιδεολογικών τους διαφορών,που χάνουν την αξία τους και το νόημά τους έτσι που έρχονται εν μέσω διενέξεων….Μόνο ώς διδαχή,όπως προείπαμε δικαιολογείται η χρήση τους.Γιά παράδειγμα,ας ακούσουμε και ας θαυμάσουμε τα λόγια του Σολωμού,Γράφει από τη Κέρκυρα στόν Γιώργο Τερτσέτη στις 25 Μαρτίου 1842.<Είναι είκοσι ένα χρόνια,που σαν σήμερα,η Έλλάδα έσπασε τις αλυσίδες.Η μέρα αυτή του Ευαγγελισμού,είναι μέρα για χαρά και για δάκρυα. Χαράς για το μέλλον.και δάκρυα,για τη σκλαβιά ,τα περασμένα.Καί για το σήμερα τι να πώ?Ή διαφθορά είναι τόσο γενική,και έχει ρίζες τόσο βαθειές,που σε κάνει να σαστίζεις.Μόνο όταν τα αίτια της διαφθοράς,εξολοθρεφτούν πέρα ως πέρα,θα μπορέσουμε να έχουμε,αναγέννηση.Τότε μόνον,το μέλλον μας θα είναι μεγάλο,όταν όλα στηριχτούν,
στην ηθική,και θριαμβεύσει η δικαιοσύνη.Όταν τα γράμματα καλλιεργηθούν,όχι για μάταιη επίδειξη,
παρά για το όφελος,του Λαού,που εχει ανάγκη τη παιδεία,και από μόρφωση,πραγματική μόρφωση,
όχι απλή γνώση.Τότε θα έχουμε,η μάλλον θα ΄ςχουνε ταπαιδιά μας,μιά ηθική αναγέννηση,και το μέλλον θα είναι μεγάλο
!
Ο ΥΜΝΟΣ ΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΝ
Ό Ύμνος εις την Ελευθερίαν είναι Ποίηση,συνειδητά,εθνικοπολιτική με την έξαρση,του 1821,και τη σύνδεση προς την Αρχαία,Ελλάδα.Ο Ύμνος δημιούργησε τη βάση της Νεοελληνικής γραμματίας και ευχολογίας.Μεταφράστηκε και κυκλοφόρησε,στη Δυτική Εύρώπη, ενίσχυσε το Φιλελληνικό ρεύμα και καθιέρωσε τη φήμη του Σολωμού,ως μεγάλου Ποιητή.Ό ένθερμος ενθουσιασμός,πρός την Ελευθερία η απεριόριστη αντίθεσή του πρός τις σκοτεινές δυνάμεις,της απελευθερίας,η παρότρυνσή του προς τον Λαό,να απαλλαγεί από μιά σκληρή τυραννία,έκαναν τον Ύμνο,μανιφέστο,του προοδευτικού ρομαντισμού,σε ολόκληρη την Ευρώπη.Οί μεγάλοι Γάλλοι ρομαντικοί Ποιητές Βίκτωρ Ουγκώ,Λαμαρτίνος,και Σατωμβριάδος,τον χαιρέτησανε ενθουσιασμό
{ΠΑΥΛΙΝΑ ΜΠΕΧΡΑΚΗ ]Από το εικονιζόμενο βιβλίο μου 2020
ΠΟΎ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΣΤΗΚΕ ΣΤΗΝ ΧΘΕΣΙΝΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΠΑΛΙΓΓΕΝΕΣΙΑ ,ΣΤΗ ΠΙΝΑΚΟΘΗΚΗ ΚΟΡΙΝΘΟΥ!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
