Γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη
Ό Αλέξης Ακριθάκης, ήταν ένας Έλληνας ζωγράφος αντισυμβατικός ,τόσο σαν προσωπικότητα, όσο και σαν ζωγράφος..Κυριότερη πηγή έμπνευσης, ήταν ο Λογοτεχνικός
και Ποιητικός Λόγος.ώς εκ τούτου η εικαστική γραφή του είναι αφηγηματική.Ήταν ένας από τους Ελληνες του Παρισιού, που έζησε αντισυμβατικά όχι μόνο κατά τη παραμονή του εκεί,[1950-1960.αλλά καθ’όλη τη διάρκεια της μικρής του αιωνιότητας όπως και ο άλλος αγαπημένος φίλος ο Θέμος ο Μάϊπας,που θα παρουσιάσω στη συνέχεια,του αφιερώματος!΄{Εφυγαν και οι δύο νωρίς αυτοί οι Σπουδαίοι Έπιστρέφοντας στην Ελλάδα το 1960,παρουσιάζει,για πρώτη φορά τη δουλειά του στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια οργανώνει ατομική έκθεση στο Γαλλικό Ινστιτούτο στην Αθήνα.και παράλληλα ασχολείται με την εικονογράφηση, Λογοτεχνικών βιβλίων και περιοδικών. Τό 1968,με υποτροφία του Γερμανικού Κράτους,πηγαίνει στη Γερμανία,όπου,τελειώνοντας τη μαθητεία,,στο Βερολίνο,,παραμένει, ζεί και εργάζεται εκεί,αλλά γενικά τόσο αυτός όσο και το δημιουργικό του έργο κινείται μεταξυ Βερολίνου και Αθήνας,μιάς και οι ρίζες του είναι βαθιές,ριζωμένες στην Αττική γή.{Γόνος ΑθηναΪκης Αστικής οικογένειας.}
Ο Εικαστικός του Λόγος είναι έντονα αφηγηματικός,όπως το εικονιζόμενο έργο μαρτυρεί,.Η δουλειά του με συγκίνούσε ιδιαίτερα και τον ξεχώρησα ανάμεσα σε άλλους συγχρόνους του που είχα τη τύχη να γνωρίσω για έναν πρόσθετο λόγο.Ένιωθα πως είχαμε πνευματική συγγενεια, έτσι που και ο δικός μου Ποιητικός Λόγος,είναι καθαρά αφηγηματικός,κατά πως χαρακτηρίζεται εκτός από εμένα και απο τους Κριτικούς Λογοτεχνίας.Είχα τη τύχη να γνωρίσω προσωπικά,τον Σπουδαίο ζωγράφο, και το έργο του λόγω της επί πολλά χρόνια ενασχόλησής μου με τη Τέχνη,σαν δημιουργός,και Γκαλερίστα.
Σημ.Τό εικονιζόμενο έργο μας ομιλεί για ένα χωρισμένο ζευγάρι,με το παιδί,που μοιράζεται όπως,όπως και τους δύο. γονείς .
{Παυλίνα Μπεχράκη }
[Συλλογή Μπεχράκη}
