Γράφει η Παυλίνα Μπεχράκη.
Ό ωραίος λόγος του Πλάτωνα,όλο το έργο του,έφθασε μετά από πολλούς αιώνες,πορείας πάνω
στη γή του χρόνου,αθάνατο και αναλλοίωτο,ως τις μέρες μας,και όσο θα υπάρχει και ο άνθρωπος. Όλα του τα έργα είναι με τη μορφή διαλόγου,και η εμονή αυτή στη διαλεκτική,χαρακτηρίζει όλο το έργο του.εκτός από ένα.<την Απόλογία του Σωκράτη.
-Μπαίνοντας στο θέμα μας,στο από το έργο του ,ΣΥΜΠΟΣΙΟ>θα πούμε πως σε αυτό το έργο του Πλάτωνα τό Συμπόσιο>τό έχει χαρακτηριστεί,το πιό ολοκληρωμένο θέμα,.Τό μεσω τής διαλεκτικής ξετυλίγει, την υπέρτατη αυτή φιλοσοφία,ομορφιά της ζωής,επιθυμία,αξία,που εξασφαλίζει,την ευτυχία της ψυχής,και την άνοδό της ,στη σφαίρα,του αληθινού και του ωραίου.Παρεβρέθηκαν λοιπόν και συνεβρέθηκαν,
επιφανείς,Αθηναίοι,καλεσμένοι,σε μιά θαυμάσια ατμόσφαιρα,όπως συνηθιζόταν,στην Αρχαία Ελλάδα,στό σπίτι αυτή τη φορά,του Ποιητή Αγάθωνα,ο οποίος,μόλις είχε κερδίσει
στους Τραγικούς αγώνες,με τη πρώτη του Τραγωδία,για να το γιορτάσει.Οί προσκεκλημένοι συνδετημόνες.ΣΩΚΡΑΤΗΣ, ΑΓΑΘΩΝΑΣ, ΦΑΙΔΡΟΣ, ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ, ΕΡΙΜΑΧΟΣ,ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ.απόφασίζουν,να μιλήσουν και να επαινέσουν,αυτή τη μεγάλη αξία,και επιθυμία του ανθρώπου,που δεν έχει εγκωμιαστεί,κατά πως του αξίζει,κατά την άποψή τους.Ό καθένας πήρε τον λόγο,επαινεί και φωτίζει,το θέμα,με μιά διαφορετική οπτική .Τελευταίος πήρε τον λόγο όπως σε όλα τα έργα του Πλάτωνα,ο Σωκράτης,από τον Αγάθωνα,από την άποψη του οποίου θα συμφώνησε ο Πλάτωνας,μιας και στην ουσία είναι ο δικός του λόγος,= Μέ μικρά αποσπάσματα από το βιβλίο μου αγαπημένε μου αναγνώστη,θα αναφερθούμε,εν ολίγοις,σε αυτή εδώ τη γραφή,στον καθένα,αρχής γενομένης από τον Φαίδρο.
ΦΑΙΔΡΟΣ<Μεγάλος Θεός είναι ο Ερωτας,και θαυμαστός στους ανθρώπους.Είναι ο μεγαλύτερος
σε ηλικία,από τους Θεούς,και αξίζει τιμές. Απόδειξη μάλιστα της αρχαιότητας,είναι,ότι οι γονείς του Ερωτα δεν υπάρχουν.Ό Ησίοδος λέει,ότι πρώτα υπήρξε το χάος,έπειτα η ευρύστερνος Γή,των πάντων βάσις κεφαλής,και αιωνία,και ο Ερωτας.Ό δέ Παρμενίων λέει.
ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ
ΕΡΥΞΙΜΑΧΟΣ
ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ
ΑΓΑΘΩΝ ,Ο Θεός αυτός είναι Ποιητής τόσο σοφός,ώστε κάνει Ποιητές,και άλλους.Καί αυτός που ήταν πρίν εντελώς άμουσος,γίνεταιΠοιητής,όταν τον καταλαμβάνει ο Ερωτας.Εχει δε γίνει λόγος,για τη σωφροσύνη,τη δικαιοσύνη,την ανδρεία,τη σοφία,αυτού του Θεού.Πρίν την εμφάνιση του Ερωτα,πολλά και δεινά συνέβαιναν,μεταξύ των ανθρώπων,και των Θεών.Όπως λέγεται βασίλευαν μόνο η ανάγκη,και η αταξία.Αλλά αφ’ότου,ο Θεός αυτός γεννήθηκε από την Αγάπη,για το ωραίο,όλα έγιναν όμορφα,.Μού έρχεται,δε και έμμετρα να πώ,ότι ,αυτός ο Θεός,είναι πρόξενος,Ειρήνης,στους ανθρώπους,γαλήνης σεις πελάγη και ανέμων νηνεμίας,και ύπνου αμέριμνου.>Και πρώτα εγώ,θα σας εκθέσω πως νομίζω,ότι πρέπει να μιλήσω,για τον Ερωτα,
και έπειτα θα μπώ,στο εγκώμιο του Ερωτα.Διότι,μου φαίνεται,ότι όλοι όσοι μίλησαν,ως τώρα,αντί να εγκωμιάσουν τον Θεό,περιορίστηκαν να καλοτυχίσουν τους ανθρώπους,για τα αγαθά που απολαμβάνουν,των οποίων,ο Θεός είναι αίτιοςΛέω λοιπόν εγώ,ότι,μ όλον ότι,όλοι οι Θεοί, είναι
ευτυχισμένοι,εν τούτοις ο Ερωτας,είναι ευτυχέστερους από όλους,,μιας και είναι ο πιό όμορφος,και ο πιό καλός,και δεν συμφωνώ,με τον Φαίδρο ,ότι ο Ερωτας είναι αρχαιότερος του Κρόνου,και του Ιαπετού.Από τη φύση του μισεί,κάθε μορφή γειρατιών,και ούτε τα πλησιάζει,αγαπώντας να βρίσκεται και να συναναστρέφεται,πάντα νέους.Καί αυτός είναι πάντα νέος και απαλός.Καί μάλιστα,τόσο απαλός,ώστε να υπάρξει ανάγκη,ενός Μεγάλου Ποιητή,σαν τον Ομηρο,για να παραστήσει,να πεί.
ΣΩΚΡΑΤΗΣ <Λοιπόν φίλτατε Αγάθωνα πιστεύω,ότι πολύ σωστά έθεσες,ως αρχή στον λόγο σου,
ότι πρέπει πρώτα να αποδειχθεί,ποιός είναι ό Ερωτας,και έπειτα το έργο του.Ποιανού,Θεού Ερωτα,είναι ο Ερωτας,ή μήπως κανενός?Ρωτάω,όχι αν είναι κάποιας μητέρας,ή κάποιου παττέρα,
γιατί θα ήταν γελοίο.Απάντησέ μου ?Ό Ερωτας,είναι κάποιου ,ή κανενός?Βεβαιότατα είναι έρωτας
κάποιου,είπε ο Σωκράτης στον Αγάθωνα,Καί ποιό από τα δύο πρέπει να δεχθούμε?Ότι,έχοντας εκείνο το οποίο επιθυμεί,είναι έρωτας,ή όχι? Ότι μη έχοντάς το είναι έρωτας?Εύλογο είναι να δεχθούμε,μη έχοντάς το.απαντάει
ο Αγάθωνας.
Βεβαιότατα συμφώνησε ο Αγάθωνας.<Μού φαίνεται ότι είναι ευκολότερο να σας διηγηθώ,τα πράγματα,κατά τον τρόπο,που μου τα έλεγε,κάποτε,μια ξένη Μάντισσα, η Διοτίμα,ελέγχοντας τα όσα της έλεγα,γιατί και εγώ,πάνω κάτω,έλεγα σε αυτή,όσα και ο Αγάθωνας.Ότι δηλαδή,ο Ερωτας,είναι μεγάλος Θεός,και ότι είναι έρωτας,του ωραίου.Αυτή δε,με έλεγχε,αποδεικνύοντας μου,ότι κατά τα λεγόμενά μου,,ο Ερωτας,δεν μπορούσε,να είναι ούτε ωραίος,ούτε αγαθός.Καί έγώ ρώτησα.<Τί θέλεις να πείς Διοτίμα?Καί αυτή είπε.Εν τούτοις παρατήρησα εγώ,όλοι συμφωνούν,ότι είναι μεγάλος Θεός.Τότε είπα εγώ,Καί η Διοτίμα μου είπε.Ή δύναμή του είναι μεγάλη,ώστε να μεταφέρει στους Θεούς,τα ανθρώπινα,και στους ανθρώπους τα Θεϊκά,τις παρακλήσεις,τις θυσίες,τις αμοιβές……………..
Ρώτησε στη συνέχεια φίλε αναγνώστη,
ο Σωκράτης τη Μάντισσα Διοτίμα.Μακροσκελέστατη ή απάντηση.Δέν μας μένει παρά να μάθουμε την απάντηση της επιγραμματικά σχεδόν για να πάρουμε μιά απάντηση,τι είναι τέλος πάντων αυτός Ερωτάς.δια στόματος,Μέγιστου Σοφού,μέσω του του Πλάτωνα.άν και ήταν υπέροχη,η διήγησή του και να την αναζητήσετε.
-Πατέρας του Ερωτα,είναι ο Πόρος,που στα γενέθλια της Αφροδίτης,ήπιε νέκταρ και μεθυσμένος βγήκε στον κήπο και καθώς τον πήρε ο ύπνος,η Πενία,πού ήταν έξω,και παρακολουθούσε με ζήλια ττο γλέντι ,πλάγιασε μαζί του και γεννήθηκε αυτότο δαιμόνιο,που από τη φύση του Πατέρα του είναι ωραίος,αποβλέπει πάντα στο ωραίο ,και είναι άφοβος,ορμητικός, ανδρείος ,δεινός θηρευτής,μάγος,φιλόσοφος,ούτε θνητός ούτε αθάνατος.Του έλαχε όμως και ο κλήρος,να είναι πρώτα πάντα,φτωχός,και αντί για απαλός και ωραίος ,να είναι ξηρός ζηλιάρης,μή σοφός,άπορος και αμαθής,από τη φύση της μητέρας του,μέχρι να αποκτήσει αυτό που επιθυμεί.Πότε πεθαίνει ,πότε ανασταίνεται,πότε φτωχαίνει ,πότε πλουτίζει,και πάντα βρίσκεται ανάμεσα στα δύο…….
{Παυλίνα Μπεχράκη }
Εικαστικός Συγγραφέας,Ποιήτρια.
