Γράφει ο Γιάννης Πανούσης
Τραβάτε,τραβάτε κουπί
κουρασμένοι σύντροφοι
να φέρουμε τούτο το παλιό σκαρί
πιο κοντά στην ακτή
που τόσο καιρό παλεύει να φτάσει
Αντώνης Μακρυδημήτρης,Μώλυ
Αναρωτιέμαι τί χρειάζεται ο Αλέξης Τσίπρας,ο οποίος έχει έτσι κι αλλιώς αυτονομηθεί από τα κομματικά του όργανα, αυτόν τον εσμό των διαταραγμένων προσωπικοτήτων οι οποίοι το μόνο που (του)παρέχουν είναι διατεταγμένες [από ποιόν;]υπηρεσίες κακής (δημοκρατικής)ποιότητας.Γιατί ο ΠΘ πιστεύει πως οι από τη φύση τους αναξιοπρεπείς θα σηκώσουν κάποια στιγμή ηθικό ανάστημα,οι από την κούνια τους εχθροπαθιασμένοι θα ξεκολλήσουν από τον ιδεασμό της εκδίκησης[sic],οι παρ-άφρονες σκουλαρικάτοι αριστεριστές[;] θα πάψουν να ψάχνουν[εν είδει ΣΤΑΖΙ;]ποιός σκότωσε ποιόν και γιατί πριν 70 χρόνια;
Η Αριστερά ήρθε για να οριστικοποιήσει το κλείσιμο των πληγών[και όχι βέβαια το τέλος της Ιστορίας],αποφεύγοντας τη νεκρανάσταση της εθνικής μας διχόνοιας.Ο ρόλος του ΠΘ στο θέμα αυτό καθίσταται εξίσου καθοριστικός με αυτόν του Ανδρέα Παπανδρέου,ο οποίος αναγνωρίζοντας την εθνική Αντίσταση έβαλε τα θεμέλια της συμφιλίωσης.
Ό,τι κι αν βίωσε ο καθένας στα πέτρινα χρόνια,ό,τι κι αν πιστεύει,ό,τι κι αν έγραψε ή κι αν εξακολουθεί να γράφει η Ιστορία,ο Αλέξης Τσίπρας οφείλει να δηλώσει από το βήμα της Βουλής ότι όλοι συγχωρούν όλους και ότι προχωράμε μαζί[κουβαλώντας βεβαίως έκαστος τις απόψεις του αλλά όχι το αίμα των προγόνων του].
Η ΝΔ από τη μεριά της πρέπει να βγάλει από το κεφάλαιο της[κι από το μυαλό των φανατικών]την επικράτηση των (τότε)εθνικών δυνάμεων στον Εμφύλιο,αφενός γιατί σήμερα ο λαός θέλει όλα τα κόμματα να είναι και εθνικά και δημοκρατικά,και αφετέρου διότι η πολιτική ηγεμονία δεν κρίνεται πλέον από τον αχό των τυφεκίων αλλά από τη δύναμη των ιδεών.
Όσον αφορά στο ΠΑΣΟΚ[καθώς μέχρι νεοτέρας η ΔΗ.ΣΥ είναι απλώς ‘ένα παραμύθι χωρίς όνομα’]καλό θα ήταν να διεκδικούσε πιο δυναμικά την πατρότητα και συμμετοχή της τότε κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου στην επούλωση των πληγών.
Πολιτικο-ηθικό συμπέρασμα:με την Ιστορία δεν ωφελεί να παίζεις ‘’κουτσό’’ και με τη Δημοκρατία να παίζεις ‘’κυνηγητό’’.Αυτά τα παιχνίδια τέλειωσαν μαζί με την παιδική μας αθωότητα γι’αυτό όταν τα παίζουν ενήλικες[εντός/εκτός αιθουσών]καθίστανται ιδιαιτέρως επικίνδυνα.
ΥΓ.Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι κυρίως τα κόμματα ξεπλένανε το σκοτεινό παρελθόν των στελεχών τους.Σήμερα μαθαίνουμε ότι και η Ακαδημία Αθηνών πράττει ομοίως τιμώντας επιστήμονες,καθηγητές,πρώην πρυτάνεις οι οποίοι έχουν διαπρέψει στις παρ-ανομίες.Τόχω ξαναγράψει.Το βασικό πρόβλημα στη χώρα δεν είναι ότι υπάρχουν διεφθαρμένοι αλλά ότι αυτοί τυγχάνουν και τιμημένοι.
ΥΓ2.’’Τον φίλο μου στέλνω στη μάχη
μαζί με πλήθος άλλων συντρόφων
…………..
Αλλ’όταν παρέλθει ο μέγιστος κίνδυνος
βοήθα να επιστρέψει σώος και αβλαβής’’[Α.Μακρυδημήτρης,De via activa]
