Κορυφώθηκε το Θείο Δράμα. Με κατάνυξη και περισυλλογή απ΄ άκρη σε άκρη σε όλη την Ελλάδα. Τα χωριά γέμισαν κόσμο, ζωντάνεψαν, πλημμύρισαν με φως θρησκευτικό, οι άνθρωποι ευχήθηκαν και δέθηκαν μεταξύ τους. Το χαρμόσυνο νέο της Ανάστασης αναμένεται παντού. Η Λύτρωση έρχεται και οι καμπάνες θα χτυπήσουν ζωηρά και χαρούμενα δίνοντας ελπίδα σε έναν λαό που υποφέρει τα τελευταία, άλλοι πολύ κι άλλοι λιγότερο…
Αλήθεια, τι ήθελε ο Χριστός από το λαό του; Από αυτόν τον υπέροχο και όμορφο κόσμο που έφτιαξε;
Να ζουν όλοι αρμονικά μεταξύ τους με Αγάπη και Αλληλεγγύη
Να μην πεθαίνουν μικρά παιδιά από την πείνα
Να μην ξεριζώνονται άνθρωποι από τον τόπο τους
Να μην σκοτώνεται κανείς από πολέμους και βομβαρδισμούς
Να μην υπάρχει τόση φτώχεια και δυστυχία στον κόσμο
Να μην πατάνε οι δυνατοί πάνω στα πτώματα των αδυνάτων
Να μην επιβιώνουν οι εξουσιαστές και οι πλούσιοι από το αίμα αθώων και φτωχών
Όλα αυτά όμως συμβαίνουν σήμερα. Και είναι αποτέλεσμα του ίδιου του ανθρώπου, του άπληστου και του υλιστή. Και συ Χριστέ μου πονάς και υποφέρεις βλέποντας πως κατάντησε το δημιούργημά σου.
Κάθε μέρα σε σταυρώνουμε Χριστέ μου. Εμείς, τα ίδια τα παιδιά σου. Σε περιφρονούμε, σε απαρνιόμαστε κάθε στιγμή για να χαρούμε τα υλικά αγαθά χωρίς να υπολογίζουμε τον πλησίον όσο κι αν υποφέρει. Όλοι μας είμαστε υπεύθυνοι γι΄αυτό, γιατί σε πικραίνουμε με τα πάθη και τη μικρότητα που μας διακρίνει. Αντί για μάννα σου δίνουμε χολή κι αντί για νερό ξύδι, όπως τότε που σταυρώθηκες για μας. Εσύ όμως μας περιμένεις καρτερικά, έστω και την ύστατη ώρα να μετανοήσουμε και να μας δεχτείς στην αγκαλιά σου όπως ο πατέρας του Ασώτου. Ευλόγησέ μας και δώσε μας συγχώρεση, κάνε μας να κατανοήσουμε τα τραγικά λάθη μας και οδήγησε κι εμάς στην ταπείνωση και στη λύτρωση.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
Γ. Ρουμελιώτης
